Sigmaringen (stad)

Sigmaringen is een plaats in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg. Het is de Kreisstadt van het Landkreis Sigmaringen. De stad telt 17.278 inwoners.[1]

Sigmaringen
Stad in Duitsland

Situering
Deelstaat Baden-Württemberg
LandkreisSigmaringen
RegierungsbezirkTübingen
Coördinaten48° 5 NB, 09° 13 OL
Algemeen
Oppervlakte92,85 km²
Inwoners (31-12-2018[1])17.278
(186 inw./km²)
Hoogte580 m
BurgemeesterThomas Schärer
Overig
Postcode72488
Netnummers07571, 07570 (Gutenstein), 07577 (Jungnau)
KentekenSIG
Stad6 stadsdelen
Gemeentenummer08 4 37 104
Websitewww.sigmaringen.de
Locatie van Sigmaringen in Sigmaringen
Portaal    Duitsland

Geografie

Sigmaringen heeft een oppervlakte van 92,85 km² en ligt in het zuidwesten van Duitsland.

Stadsdelen

  • Gutenstein
  • Jungnau
  • Laiz
  • Oberschmeien
  • Sigmaringen (Kernstadt)
  • Unterschmeien

Geschiedenis

Sigmaringen werd voor het eerst vermeld in 1077, toen Rudolf van Zwaben de Sigmaringse burcht belegerde. De stad werd in 1250 formeel gesticht en kwam in 1270 in bezit van de graven van Montfort. De plaats ging in 1290 over op de Habsburgers en werd in 1325 verkocht aan Ulrich III van Württemberg. Het kwam in 1399 in het bezit van de graven van Werdenberg en in 1534 van Karel I van Hohenzollern. Na opdeling van het gebied van de Zwabische Hohenzollern in 1576 werd Sigmaringen residentie van het graafschap, sinds 1623 vorstendom Hohenzollern-Sigmaringen.

Vorst Karel Anton stond zijn land in 1849 aan Pruisen af. Sigmaringen maakte hierna deel uit van het Regierungsbezirk Sigmaringen.

Vanaf eind 1944 tot begin 1945 werd Vichy-Frankrijk officieel vanuit Sigmaringen bestuurd. In 1945/1946 werd de stad door de Franse bezetters bij de deelstaat Württemberg-Hohenzollern gevoegd, die in 1952 opging in Baden-Württemberg.

Trivia

  • Sigmaringen speelt een hoofdrol in Célines Van het ene slot naar het andere.[2]

Geboren

Partnersteden

Zie de categorie Sigmaringen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.