Sgraffito
Bij het vervaardigen van sgraffiti (enkelvoud: sgraffito) wordt in verse mortel een lijntekening gekrast en ingekleurd volgens de fresco-techniek. De vlakke lijntekening overheerst samen met een gelijkmatig kleurgebruik.
In de tijd van de jugendstil werden hoofdzakelijk portretten, gracieuze vrouwen, gestileerd fruit of bloemen als motief gebruikt. Ook later nog was dit een gangbare techniek voor wanddecoratie, vooral aan buitenmuren.
Voorbeelden
Paul Cauchie
Tussen 1894 en 1914 werden in België op meer dan vierhonderd gevels sgraffiti van de hand van Paul Cauchie (1875-1952) aangebracht. In de art-nouveauperiode kende [Cauchie] heel wat succes. Van deze graficus, architect en kunstschilder is zijn zelfontworpen woning aan de Frankenstraat 5 te Etterbeek - het Cauchiehuis - volledig gerestaureerd, compleet intact en te bezichtigen. De gevel is een reusachtig sgraffiti van een olympisch tafereel. Het is als het ware een reclamebord van het bedrijf Cauchie.
Henri Privat-Livemont
Ook Henri Privat-Livemont is bekend om zijn sgraffti. Hij werkte veel voor architecten als Henri Jacobs, Franz Hemelsoet en Joseph Diongre. Vooral in Schaarbeek, dat tussen 1900 en 1914 fors groeide, zijn heel wat van zijn werken te zien.
Gabriel van Dievoet
Gabriel van Dievoet (1875-1934) is bekend om zijn sgraffiti, vooral in het Brusselse maar ook in Wallonië, zoals het Maison Dorée te Charleroi.
Gustave Strauven
Het Huis Saint-Cyr aan het Ambiorixplein 11 in de wijk van de Squares te Brussel is bekend, onder meer van het sgraffitiwerk van Gustave Strauven aan het interieur. De woning is een monument.
Afbeeldingen
Sgraffito door Lex Horn in Leiden
Oorlogsmonument in Kartitsch
Wanddecoratie in Ketsch
Sgraffito in Wuppertal
Decoratief pleisterwerk aan het kasteel van Pardubice
 |
Zie de categorie Sgraffito van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |