Scheepssloop
De sloop van schepen is het afbreken in kleinere delen die eventueel weer hergebruikt kunnen worden. Voor het merendeel van de schepen wacht aan het einde van het werkzame leven de sloop op een strand, een helling, of in een dok. Waar dit vroeger gebeurde in de traditionele maritieme landen, wordt het overgrote deel tegenwoordig gesloopt in landen als India, Bangladesh en Pakistan.
| Bevrachter ↓ |
Scheepswerf ↓ | |||
| Vrachtenmarkt Derivatenmarkt Reisbevrachting Tijdbevrachting |
←Schip/ transport Geld→ |
Rederijen | ←Nieuw schip Geld→ |
Scheepsbouwmarkt |
Scheepsmarkt |
←Geld Geld→ |
←Geld Oud schip→ |
Sloopmarkt | |
| ↑ Rederij |
↑ Sloopwerf | |||
| De scheepvaartmarkt volgens Stopford[1] | ||||
Economische levensduur
De meeste schepen worden afgeschreven met 4-5% per jaar, wat neerkomt op een economische levensduur van 20 tot 25 jaar. Het is echter sterk afhankelijk van de scheepvaartcyclus of schepen op die leeftijd ook werkelijk voor de sloop verkocht worden. Als de vrachtprijzen in de scheepvaartmarkt hoog liggen, zullen veel rederijen sloop uitstellen. Andersom kunnen lage vrachtprijzen een reder noodzaken om te verkopen om de kasstroom positief te houden.
Locaties
Bangladesh, India en Pakistan staan in voor ongeveer 65% van de wereldwijde scheepssloopcapaciteit:[2]
- noordelijk van Chittagong, Bangladesh;
- Alang, India;
- Gadani, Pakistan;
- Bombay, India.
China neemt ongeveer 30% voor zijn rekening, vooral in de Parelrivierdelta rond Guangdong (Panyu, Xinhui). In Turkije is Aliağa een centrum van scheepsafbraak. Deze vijf landen vertegenwoordigen 98% van het wereldwijde scheepsrecyclingtonnage.[3]
Nederland
De scheepssloperij ontstond in Nederland in Hendrik-Ido-Ambacht.[4] Bij de keuze van vestigingsplaatsen was de aanwezigheid van staalgieterijen van doorslaggevende betekenis, daar een sloperij veel schroot af te voeren heeft.[4] Aanvankelijk waren twee van de drie belangrijkste gieterijen gevestigd in Dordrecht en Ridderkerk. Met enig geluk kon schroot ook naar Engeland of Duitsland verkocht worden, maar lokale afzetmogelijkheden genoten toch de voorkeur. Hoewel de sloperijen decennialang werk hebben gehad en werden uitgebreid, is deze bedrijfstak inmiddels goeddeels naar het buitenland uitgeweken.[4] In de omgeving van de plaats waar zij ontstond is thans nog slechts een enkele sloperij gevestigd.
Kritiek
Er is de nodige kritiek op de scheepssloop in ontwikkelingslanden vanwege de arbeidsomstandigheden en het milieu. Schepen worden veelal op het strand gezet en arbeiders, waaronder kinderen, moeten er zonder bescherming werken en worden blootgesteld aan gevaarlijke stoffen. Olie, restbrandstof en andere stoffen worden in zee geloosd. In 2009 is het Internationaal Verdrag van Hongkong voor het veilig en milieuvriendelijk recyclen van schepen aangenomen, hierin worden eisen gesteld aan de veiligheid van mens en milieu tijdens het recyclen van een schip.
Externe link
- (en) IMO, Recycling of ships.
Literatuur
- (en) Stopford, M. (2009): Maritime economics, 3rd edition, Routledge.
Bronnen, noten en/of referenties
|