Scepter

De Heilige Lodewijk met "hand van justitie" en scepter

Wapen van Westphalen met "hand van justitie" en scepter

De Nederlandse scepter en de rijksappel op de credenstafel in de Nieuwe Kerk in Amsterdam (2013)

Scepter Diepenbeekse carnavalvereniging Orde van de Teutonische Ridders

Van oorsprong wordt de scepter soms gezien als een knots, een slagwapen dus. De knop aan de bovenkant was het symbool van een globe, maar dit veranderde geleidelijk aan in de geschiedenis. Er zijn zelfs historische voorbeelden bekend waarbij de knop aan de bovenkant bestond uit een mensenschedel. Tegenwoordig zit op deze plaats een of meerdere juwelen of een figuur (bijvoorbeeld een adelaar, een fleur-de-lys of een rijksappel).

In het Belgische Rijkswapen en in de Britse regalia komt een scepter met een sculptuur van een hand voor. Dit is een "staf van gerechtigheid" of "hand van justitie".

Wanneer van iemand wordt gezegd dat hij "er de scepter zwaait", wil dat zeggen dat hij daar de baas is.

Het sceptersymbool gaat terug op zeer oude waarden die door de mens werden gevisualiseerd. Zo zien we dat reeds in het Oude Egypte de scepter(staf), samen met het ringvormig touw (dorsvlegel), als symbool van de macht aan farao wordt overhandigd in naam van de godheid. Op talloze fresco's van investituurceremonies is dit te zien. De godheid zelf hanteert op afbeeldingen de scepter, zoals Isis die de was scepter in de ene hand houdt en de papyrus in de andere. Het hanteren van de was scepter is het teken van gezag van degene die spreekt (het voor het zeggen heeft). Het symbool werd geassocieerd met de godin Maät, die wordt afgebeeld met een scepter in de ene, en een ankh in de andere hand. In Europa leefde deze godin verder in de figuur van Vrouwe Justitia, teken van orde en evenwicht.[1]

In het boek Esther lezen we dat koning Ahasveros een scepter heeft. Wie ongevraagd bij de koning komt, wordt ter dood gebracht, maar de koning kan daarop een uitzondering maken door de bezoeker de scepter toe te reiken.

Ook godheden uit verschillende mythologieën dragen vaak een scepter.

De staf kan ook de vorm van een zwaard hebben aangenomen zoals bij de Schotse koningen of zoals de drieledige afbeelding van de god Baäl (dit woord betekent ‘heersende macht’). Boven aan het vest is dan meestal ook een dikke knop te zien, als teken van de globe of orb, en in het laatste voorbeeld zijn er daaronder nog eens drie kleinere knopjes.

In plaats van de bol, of boven op een gereduceerde bol, komen als topversiering van de scepter ook andere symbolen voor zoals een adelaar, teken van alziendheid en absolute helderheid van geest, die we ook boven in de wereldes van de Noord-Europese mythologie zien. Het adelaarsymbool kwam onder andere ook als onderscheiding voor op de scepters van hoge Romeinse gezagsdragers (keizerlijke sceptrum Augusti). In latere christelijke tijden werd het vervangen door een kruisje.

Bij de Franse koningen werd het topsymbooltje een lelie. Een 15de-eeuwse afbeelding van de legendarische Koning Arthur toont deze met een scepter die bovenaan een drietandig gestileerd leliemotiefje draagt dat sterk aan het Shiva symbool doet denken, maar waarvan de middelste tand drie knopjes draagt, en onder de bloemcurve staan twee horizontale lijntjes. De Engelse koningen verkozen dan weer een kruisje met een duif boven op hun scepter.

Andere sceptertoppen zijn: een vlammende toorts, een lotusbloem die op een open bloeiende wereldbol lijkt, of zoals bij de Inca's een maïskolf die in drie puntige blaadjes overgaat.

De Nederlandse scepter speelt een kleine rol omdat deze nooit door de koning in de hand wordt genomen. De Nederlandse koningen "tronen" immers niet. Bij de inhuldiging en eedaflegging was vanaf de inhuldiging van koning Willem I der Nederlanden een scepter aanwezig, de stadhouders bezaten en gebruikten wel een koningskroon maar hadden waarschijnlijk geen scepter.

De scepter van Willem I zal dus in 1814 of 1815 zijn vervaardigd maar er zijn geen rekeningen of andere archiefstukken over bewaard gebleven. De oudste bron is van 20 september 1815. In een brief die op deze datum is gesteld schrijft de voorzitter van de Hoge Raad van Adel, Mr. Spaen Lalecq dat " de Kroon, Scepter en Kloot, zoo als ook het Rijks banier" die middag, dus daags voor de inhuldiging, in Brussel zullen aankomen.

Koning Willem II heeft in 1840 nieuwe regalia, waaronder een scepter, laten maken. De rijksappel en scepter werden door de Haagse juweliers H.A de Meijer en Zoon geleverd. De kroon was van de hand van de Amsterdamse juwelier Boonenbakker. Deze scepter is van verguld zilver en bezet met palmetten, gesculptuurde gestileerde bladmotieven die in de empire stijl erg populair waren. De scepter eindigt in een kruis. De lengte van deze staf is één Nederlandse el wat overeenkomt met 68,8 centimeter.

Op de 28 november 1840 lag deze scepter op de credenstafel in de Nieuwe Kerk in Amsterdam en daar heeft hij ook bij de volgende vijf inhuldigingen gelegen.

Engeland heeft twee scepters, een met een kruis en de andere met een duif. De scepter met het kruis heeft een van de grootste diamanten in de wereld, de Cullinan. Zij liggen in de Tower of London.

De prins-carnaval van een plaatselijke carnavalsvereniging draagt ook een scepter met aangepaste attributen die verwijzen naar streeksymbolen.

Zie de categorie Sceptres van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.