Scelidotherium
Scelidotherium is een geslacht van de grondluiaards, een groep van uitgestorven zoogdieren. Dit dier leefde tijdens het Pleistoceen in Zuid-Amerika
| Scelidotherium Fossiel voorkomen: Pleistoceen | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||
| Skelet van Scelidotherium in het Muséum national d'Histoire naturelle in Parijs | ||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||
| ||||||||||
| Geslacht | ||||||||||
| Scelidotherium Richard Owen, 1840 | ||||||||||
| Typesoort | ||||||||||
| Scelidotherium leptocephalum | ||||||||||
Afbeeldingen Scelidotherium op  | ||||||||||
| ||||||||||
Fossiele vondsten
Fossielen van Scelidotherium zijn gevonden in Argentinië, Brazilië, Ecuador, Panama, Paraguay en Peru.
Kenmerken
Het gewicht van Scelidotherium wordt geschat op 150 tot 200 kg en het dier was ongeveer twee meter lang. Deze grondluiaard kenmerkt zich door de lange, enigszins miereneterachtige kop. De smalle snuit wijst er op dat Scelidotherium en zijn verwanten een selectievere herbivoor was dan andere grondluiaarden uit de Mylodontidae zoals Glossotherium en zich voedde met fruit, knoppen en andere vegetatie. De poten zijn aangepast om te graven, bijvoorbeeld voor het opgraven van knollen. Scelidotherium kon op twee poten staan.
Bronnen, noten en/of referenties
|