Sauropterygia

Sauropterygia ("hagedis-vleugeligen") is een uitgestorven superorde van zeer succesvolle waterreptielen die tot bloei kwam gedurende het Mesozoïcum.

Sauropterygia
Fossiel voorkomen: Vroeg Trias - Laat Krijt
Een reconstructie van Thalassiodracon hawkinsi, een vroeg zeereptiel.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Onderklasse:Diapsida
Infraklasse:Lepidosauromorpha
Superorde
Sauropterygia
Owen, 1860
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Sauropterygia op Wikispecies
Portaal    Biologie
Herpetologie

Naamgeving

De Sauropterygia werden in 1860 benoemd door Richard Owen. In 2000 definieerde Olivier Rieppel een klade Sauropterygia: de groep bestaande uit de laatste gemeenschappelijke voorouder van de Placodontia en de Eosauropterygia; en al zijn nakomelingen.

Evolutie

De eerste Sauropterygia kwamen ongeveer 245 miljoen jaar geleden ten tonele en waren rond de 60 cm lang. Het waren half aan het water aangepaste, hagedisvormige reptielen met relatief lange ledematen. Binnen een relatief korte tijd groeiden ze uit tot enkele meters lang. Gedurende de Trias-Jura-extinctie stierven alle ordes der Sauropterygia uit, met uitzondering van de plesiosauriërs, die zich later ontwikkelden in de Plesiosauroidea en de Pliosauroidea. De overgebleven Sauropterygia stierven uiteindelijk gelijktijdig met de dinosauriërs en pterosauriërs uit ten tijde van de massa-extinctie aan het einde van het Mesozoïcum.

Kenmerken

Sauropterygia worden gekenmerkt door een radicale aanpassing van hun schouder, ontworpen voor het ondersteunen van hun krachtige vinnen. Sommige latere Sauropterygia ontwikkelden een soortgelijk mechanisme in hun bekken.

Indeling

De indeling van de vertegenwoordigers der Sauropterygia is uitermate moeilijk, met name ook vanwege het veelvuldig voorkomen van convergente evolutie. Meestal worden ze ingedeeld bij de Diapsida, vroeger ook wel bij de Anapsida.

Literatuur

  • Rieppel, O., 2000, Sauropterygia I. Handbuch der Paläoherpetologie, Teil 12A. Verlag Dr. Friedrich Pfeil, München, 134 pp
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.