Sarus

Sarus was een Visigotisch stamhoofd en legeraanvoerder, die in de periode tussen 406 en 412 een niet onbelangrijke rol speelde in de Romeinse en Visigotische politiek. Hij vocht meestal aan de kant van de West-Romeinse keizer Honorius (overleden in 412). Hij stond bekend om zijn vijandigheid ten opzichte van de prominente Visigotische leiders, de broeders Alarik I en Athaulf. Een van zijn broers was Sigerik, die het Visigotische Rijk in 415 zeven dagen regeerde.

Carrière

Er is niets over zijn leven bekend bekend voordat hij in 406 het bevel over een Gotische strijdmacht van foederati voerde. Samen met andere barbaarse foederati en het reguliere Romeinse leger vocht hij tegen een Gotische strijdmacht onder leiding van Radagaisus, die in 405-6 vanuit Pannonië een invasie van Italia was begonnen.[1] De combinatie van Romeinse troepen en foederati, waaronder de troepen onder leiding van Sarus, wisten deze invasiemacht tijdens de Slag bij Faesulae (Fiesole) uiteindelijk te verslaan. Sarus werd in 412 door de Visigotische koning Ataulf omgebracht. Drie jaar later wist waarschijnlijk een trouwe dienaar van Sarus koning Ataulf dodelijk te verwonden in zijn stallen van het paleis van Barcelona. Daarna regeerde Sarus' broer Sigerik zeven dagen, waarin hij Ataulfs zes kinderen uit een eerder huwelijk liet ombrengen en zijn weduwe Galla Placidia vernederde door haar meer dan twaalf mijl met de andere gevangenen voor zich uit te laten lopen. Wallia, een verwant van Ataulf, doodde Sigerik en volgde hem als koning op.

Bronnen

Antieke

Voetnoten
  1. Orosius VII 37
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.