Saljoet 7

Saljoet 7 (Russisch: Салют-7) was het laatste ruimtestation uit het Saljoet-programma voordat de Sovjet-Unie begon met de bouw van de Mir. Het ontwerp was sterk gebaseerd op de voorgaande Saljoet 6, maar er waren nog enkele verbeteringen aan uitgevoerd, met name ter bevordering van het comfort voor de bemanning. Zo beschikte het over de mogelijkheid om extra zonnepanelen te bevestigen en had de bemanning aan boord beschikking over een elektrisch fornuis, een koelkast, continu warm water en nieuw ontworpen zittingen.

Saljoet 7 (DOS-6)
Missiegegevens
Lancering19 april 1982 19:45:00 UTC
LanceerplatformLC200-41, Kosmodroom Bajkonoer
Terugkeer7 februari 1991
Bemanningen10
Bemand816 dagen
In baan3216 dagen
Aantal omlopen51.917
Apogeum375 km
Perigeum219 km
Inclinatie51,6°
Afgelegde afstand~2.106.297.129 km
Massa19.824 kg
Lijntekening van Saljoet 7. Uiterlijk was het station een kopie van de voorgaande Saljoet 6.
Portaal    Ruimtevaart

Behalve kosmonauten uit de Sovjet-Unie en andere Oostblok-landen zijn er in de Saljoet 7 voor het eerst ook ruimtevaarders uit Frankrijk en India aan boord geweest. Naast veel experimenten en observaties heeft men met de laatste Saljoet veel ervaring opgedaan die later bij de Mir van pas zou komen. Op 7 februari 1991 verbrandde de laatste Saljoet in de atmosfeer. Hierbij kwamen brokstukken terecht in onbewoonde gebieden van Chili.

Missies en bemanning


Voorganger:
Saljoet 6		 Saljoet-programma Opvolger:
Geen, laatste missie
Zie de categorie Salyut 7 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.