Cape Canaveral Air Force Station Lanceercomplex 37

Cape Canaveral Air Force Station Lanceercomplex 37 is een lanceercomplex op het Cape Canaveral Air Force Station, Florida.

Cape Canaveral Air Force Station Lanceercomplex 37
Lancering van een Delta IV van LC-37B in 2006
LC-37 in de jaren 60, de mobile servicetoren staat op platform A

Apollo 5 op LC-37B
Lanceerplaats: Cape Canaveral
Locatie: 28.531986°N 80.566821°W
Korte naam: SLC-37 (voorheen LC-37)
Eigenaar: US Air Force
Aantal lanceringen: 37
aantal lanceercomplexen: 2
Hoek van de baan: 28° - 57°
Status van het lanceercomplex 37A: inactief
Aantal lanceringen: 0
Eerste lancering: niet in gebruik
Laatste lancering: geen
Raket: Geen
Status van het lanceercomplex 37B: Actief
Huidige huurder: United Launch Alliance
Aantal lanceringen: 39 (6 Saturnus I, 2 Saturnus IB, 31 Delta IV[1])
Eerste lancering: SA-5, 29 januari 1964
Laatste lancering: WGS-10, Delta IV Medium+ (5,4), 16 maart 2019
Eerst volgende lancering: GPS-III-02, Delta IV Medium+ (4,2) 22 augustus 2019
Raket: Saturnus I
Saturnus IB
Delta IV

NASA

De bouw begon in 1959 en het lanceercomplex werd net als zuster-complex LC-34 geaccepteerd door NASA voor het Saturn IB programma in 1963.[2] Het complex bestond uit twee lanceerplatformen die enigszins in spiegelbeeld ten opzichte van elkaar gebouwd waren, waartussen één gedeelde servicetoren heen en weer kon rijden. LC-37A, aan de noordzijde van het complex werd nooit gebruikt, maar LC-37B aan de zuidkant zag de onbemande Saturnus I en Saturnus IB vluchten in de jaren 60, inclusief de eerste onbemande test van de Apollo maanlander in de ruimte. De laatste Saturnus IB lancering vanaf LC-37B vond plaats in 1968, in 1972 werd het complex buiten gebruik gesteld omdat Lanceercomplex 39, dat al voor de Saturnus V maanraketten werd gebruikt, met enkele hulpstukken ook de Saturnus IB kon lanceren. Een kostenbesparing, omdat NASA daardoor geen militair terrein daarvoor hoefde te huren.

Boeing en ULA

In 2001 werd het terrein verhuurd aan Boeing, dat het aanpaste voor lanceringen van de Delta IV die in opdracht van de Amerikaanse luchtmacht werd ontwikkeld onder het Evolved Expendable Launch Vehicle-programma. Overigens ligt het huidige lanceerplatform enkele tientallen meters zuidelijker dan het platform van de Saturnus I raketten en staan de betonnen fundamenten van de oude lanceertorens er nog.

De Delta IV trappen worden in eerste instantie in een hangaar op het CCAFS horizontaal geïntegreerd. Vervolgens wordt de raket naar SLC-37B gereden waar hij overeind gehesen wordt en op het lanceerplatform in "mobile vertical integration facility". Daar wordt de vracht en de neuskegel op de raket gemonteerd. De mobile vertical integration facility een hangar die op het platform staat en voor de lancering wordt weggereden van de raket en lanceertoren. Sinds in 2006 de raketbouw- en lanceerafdelingen van Boeing en Lockheed Martin in de joint-venture United Launch Alliance (ULA) werden ondergebracht lanceert ULA er tot de dag van vandaag nog steeds de Delta IV. De bekendste Delta IV lancering vanaf SLC-37B was Exploration Flight Test-1 (EFT-1) waarbij een Delta IV Heavy voor NASA op 5 december 2014 een Orion-capsule in een baan om de aarde bracht. Ook de Parker Solar Probe vertrok in augustus 2018 met een Delta IV Heavy vanaf SLC-37B.

Na 2019 zal alleen nog de Delta IV Heavy configuratie er worden gelanceerd omdat de missies voor lichtere draagraketten zijn omgeboekt naar ULA’s andere raket de Atlas V. De Atlas V wordt in de jaren 2020 vervangen door de Vulcan. In 2023 zal ook de Delta IV Heavy buiten gebruik worden gesteld. Er is anno juni 2019 nog geen vervolgplan voor SLC-37 bekend. Het ligt echter niet in de lijn der verwachtingen dat het complex buiten gebruik wordt gesteld gezien de hoeveelheid (nieuwe) lanceerbedrijven die hun intrek op Cape Canaveral nemen.

Notabele vluchten vanaf SLC-37B

Referenties
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.