Ryo Okumoto
Ryo Okumoto (奥本亮; Osaka, 24 mei 1959) is een Japans keyboardspeler, vooral bekend als lid van de progressieve rockband Spock's Beard.[1]
Ryo Okumoto
| ||||
Okumoto met Spock’s Beard in BB King’s, New York (2007) | ||||
Algemene informatie | ||||
Geboren | 24 mei 1959 | |||
Geboorteplaats | Osaka | |||
Land | ||||
Werk | ||||
Jaren actief | 1978-heden | |||
Genre(s) | Progressieve rock Experimentele rock | |||
Instrument(en) | Keyboards | |||
Act(s) | Spock's Beard Kitaro Phil Collins Aretha Franklin K2 | |||
Officiële website (en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel (en) Last.fm-profiel | ||||
|
Jeugd
Op zijn derde begon Ryo Okumoto met pianolessen en bleef deze tot zijn dertiende volgen. Hij werd professioneel pianist toen hij vijftien was. Een jaar lang trad hij regelmatig op in het ‘Live House’ in Osaka. Daarna verhuisde Okumoto naar Tokio, waar hij in discotheken en nachtclubs ging spelen.[2] Zijn inspiratiebronnen waren Genesis, Yes en Emerson, Lake & Palmer en vanuit de jazz Chick Corea, Herbie Hancock en Pat Metheny.[3]
Popscene
In deze periode van vijf jaar in Tokio maakte Okumoto deel uit van de band Creation en ging met hen de studio in. Hij kreeg de gelegenheid om in 1979 met Kitaro op tour te gaan; hij is te horen op het livealbum ‘Kitaro in Person’. Zijn carrière verliep zo snel dat hij het volgende jaar drie soloalbums kon opnemen, met medewerking van onder meer David Foster, Jay Graydon, Steve Lukather, Jeff Porcaro en Neil Stubenhaus.[2]
In maart 1981 verhuisde Ryo Okumoto naar Los Angeles en schreef zich in aan de Dick Grove School of Music, waaraan hij vier jaar later afstudeerde. Tot 1994 speelde hij voor veel prominente artiesten, waaronder Peabo Bryson, Eric Burdon, Eric Clapton, Phil Collins, Roberta Flack, Aretha Franklin en Barry White.[2]
Spock's Beard
Ryo Okumoto is in 1994 door Neal Morse benaderd om mee te spelen tijdens live-optredens van Spock's Beard. Op de studioalbums debuteerde hij met zijn kenmerkende bijdragen aan Beware of darkness (1996). Sindsdien is hij een vast lid van deze progressieve rockband. Okumoto speelde aanvankelijk alleen Hammondorgel en Mellotron. Na het vertrek van Neal Morse nam hij alle toetsenpartijen voor zijn rekening, ook synthesizer, waarbij het geluid van zijn Minimoog opvalt. Moris Mateljan heeft hem in 2010 een eclectisch artiest genoemd, die de verschillende genres jazz, rock en klassieke muziek tot één stijl mixt.[4] Markwin Meeuws steekt de loftrompet over zijn bijdrage aan het album Snow: ‘met name de toetsensolo in Ladies And Gentlemen, Mr. Ryo Okumoto On The Keyboards, maakt het af.’[5] Zelf zei hij in een interview met Fred Nieuwesteeg voor Progwerld.org over Noise Floor: ‘Ik zorg er altijd voor dat de ritmesectie staat als een huis. … Dan begin ik de muziek en de melodieën in te kleuren.’[3]
Overige bands
Naast zijn permanente lidmaatschap van The Beard is Okumoto ook lid van de bands GPS en K2.
Discografie (selectie)
Creation
- Best of Creation (1978)
Kitaro
- Kitaro in Person - Live (1979/1980)
Solo
- Solid Gold (februari 1980)
- Makin’ Rock (april 1980)
- Synthesizer (juni 1980)
- A Christmas Collection (1996)
- Treasured Moments Volume III (1996)
- Treasured Moments Volume IV (1996)
- Treasured Moments Volume V (1997)
- Winners of the Heart/Free Fall (2001)
- Coming through (2002)[kleine-letter 1]
Aretha Franklin
- Concert for the R&R Hall of Fame (1995)
GPS
- Window To The Soul (2005)
- Two Seasons Live In Japan (2012)
K2
- Studio albums
- Book of the Dead (2005)
- Black Garden (2010)
- DVD’s
- K²-Live In Hollywood (2008)
- K²-Live @ iO Pages Festival (2015)
Spock’s Beard
- Studioalbums
- Beware of darkness (1996)
- The kindness of strangers (1997)
- Day for night (1999)
- V (2000)
- Snow (2002)
- Feel Euphoria (2003)
- Octane (2005)
- Spock's Beard (2006)
- X (2010)
- Brief nocturnes and dreamless sleep (2013)
- The oblivion particle (2015)
- Noise floor (2018)
- Live albums
- Official Live Bootleg/The Beard is Out There (1996)
- Live at the Whisky and NEARfest (1999)
- Don't Try This At Home (2000)
- Don't Try This At Home Either (2000)
- There and Here (2000)
- Gluttons for Punishment (2005)
- Spock's Beard Live (2008)
- The X tour (2012)
- Snow live (2017)
- Compilaties
- From the Vault (1998)
- The First Twenty Years (2015)
Trivia
- In 1998 speelde Ryo Okumoto een pianist in de film Playing by Heart.[7]
Externe links
Bronnen
Noten
Referenties
|
Geautoriseerde terminologie: overzicht bibliografische informatie |
---|