Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek

In 1970 bestond ruim 83% van de bevolking van de RSFSR uit Russen en voor 3% uit Oekraïners, 7% van de bevolking bestond uit Turkse en Perzische volkeren. Daarnaast waren er nog diverse kleinere bevolkingsgroepen. Voor actuele gegevens in Rusland: Russische Federatie

De RSFSR bestond bij de opheffing uit 49 oblasten, 6 krajs (grote provincies), 16 Autonome Socialistische Sovjetrepublieken (ASSR's), 5 autonome oblasten en tien nationale okroegs. Actuele indeling sinds 1992: Russische Federatie.

Tot 1938 was de voorzitter Centraal Uitvoerende Comité van de Opperste Sovjet van de RSFSR (in dit geval: Michael Kalinin) het staatshoofd van de RSFSR. In 1938 werd de voorzitter van de Opperste Sovjet van de RSFSR het staatshoofd. Het laatste staatshoofd van de RSFSR was Boris Jeltsin, die het land in 1991 onafhankelijk verklaarde en de RSFSR de naam Russische Federatie gaf en haar eerste president werd.

De voorzitter van de Opperste Sovjet van de RSFSR was tevens lid van de Opperste Sovjet van de Sovjet-Unie. (Overigens waren alle voorzitters van de Opperste Sovjets van de diverse deelrepublieken (SSR's) lid van de Opperste Sovjet van de Sovjet-Unie: Zo had iedere deelrepubliek een afgevaardigde, op die manier wist men de etnische spanningen te verminderen.)

Ook had RSFSR een eigen Raad van Volkscommissarissen (Sovnarkom), vanaf maart 1946 Ministerraad geheten. Ivan Silajev was de laatste voorzitter van de ministerraad van de RSFSR.

De Opperste Sovjet van de RSFSR fungeerde als parlement.

Zie:

• Russische Revolutie
• Bolsjewistisch Rusland

De economie van de RSFSR was evenals elders in de Sovjet-Unie geregeld via vijfjarenplannen. De economie werd centraal geregeld (planeconomie) via een Opperste Economische Raad voor de RSFSR, dat echter slechts een onderdeel was van de Opperste Economische Raad van de USSR (Gosplan). Omdat het land zo groot is, en het plannen van de economie vrij moeilijk was, was de RSFSR opgedeeld in 10 economische zones. Zware industrie, bos- en landbouw vormden de motor van de economie van de RSFSR.

Privébezit werd toegestaan, maar wel beperkt. De meeste bedrijven (behalve de kleine) waren eigendom van de staat, evenals het land, dat gecollectiviseerd was. Er waren kolchozen, collectieve boerengemeenschappen en sovchozen, staatsboerderijen. Stalin liet de RSFSR, Wit-Russische SSR en de Oekraïense SSR het snelst collectiviseren.

Economisch gezien (wat tot uiting kwam in de levensstandaard) was de RSFSR het verste gevorderd (hoewel de Oekraïense SSR en de Wit-Russische SSR de RSFSR qua levensstandaard en economische successen van dichtbij naderden). Toch was de RSFSR, net als de hele Sovjet-Unie, geen echte welvaartsstaat. Op veel plekken - niet alleen de afgelegen - leefden nog veel mensen in armoede.

Voor zaken als klimaat, natuur, milieu enz., zie: Rusland

Politici

• Aleksej Badajev (Vz Opperste Sovjet)
• Michail Kalinin (Vz Central Uitvoerend Comité van de RSFSR en van de USSR)
• Boris Jeltsin (Vz Opperste Sovjet, later president Russische Federatie
• Sergej Syrtsov (Vz Raad van Volkscommissarissen)
• Danil Sulimov (Vz Raad van Volkscommissarissen)
• Nikolaj Boelganin (Vz Raad van Volkscommissarissen)
• Ivan Silajev (Laatste Vz Raad van Ministers)

Steden

• Moskou
• Sint-Petersburg (Leningrad; Petrograd)

Land

• Russische Federatie