Runeninscriptie van Bergakker

De runeninscriptie van Bergakker staat op een beslagstuk van verguld zilver dat ooit om de opening van een zwaardschede was bevestigd, die in 1996 op een akker is gevonden. De inscriptie heeft tot veel discussie onder taalkundigen geleid. Er wordt aangenomen dat de inscriptie van ongeveer 425-450 dateert en Frankisch is. Uit deze tijd is er van de Franken, in wat nu Nederland is, tot heden zeer weinig teruggevonden. De inscriptie bevestigt niet alleen de aanwezigheid van de Franken in het gebied van de Betuwe, maar ook dat de Franken wel degelijk van runen gebruik maakten. Van hun Friese buren is dat al langer duidelijk. De runen op de schede behoren, op één rune na, tot het oude futhark.[1]

De inscriptie.

Betekenis

De runen worden geïnterpreteerd[2] als haþuþȳwas ann kusjam logūns, met als betekenis "(van) Haþuþȳw [3]. Ik(hij?) gun(t) een vlam (zwaard) aan de uitverkorenen", hoewel interpretator Bernard Mees toegeeft dat de betekenis van een aantal letters niet goed duidelijk is. Hij gaat voort te betogen dat de vorm van de woorden al kenmerken vertoont die overeenkomen met het latere Oudnederfrankisch, waarvan de westelijke tak ook wel Oudnederlands genoemd wordt. Indien deze interpretatie steek houdt kan de inscriptie dus gezien worden als de alleroudste zin in het Nederlands. In de inscriptie wordt ann daarnaast ook als ik geef of hij geeft gelezen.[4] Looijenga[1] interpreteert de runen anders en komt op basis daarvan tot de vertaling: "(van) Haleþwas, hij geeft zwaardvechters zwaarden" en geeft aan Haleþwas de mogelijke vertaling (misschien goddelijke) "speerkrijger".

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.