Rugosa
De Rugosa zijn een uitgestorven orde van koralen, die vooral voorkwamen van het midden van het Ordovicium tot het late Perm.
| Rugosa Status: Uitgestorven, als fossiel bekend | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| "Tetracoralla" van Ernst Haeckel's Kunstformen der Natur, 1904 | ||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||
| ||||||||
| Orde | ||||||||
| Rugosa | ||||||||
Afbeeldingen Rugosa op  | ||||||||
Rugosa op  | ||||||||
| ||||||||
Kenmerken
Solitaire Rugosa, zoals Caninia, Lophophyllidium, Neozaphrentis en Streptelasma, worden ook wel hoornkristallen genoemd vanwege hun unieke hoornvormige kamer met een gedraaide zijkant. Sommige van deze rugosans konden een lengte bereiken van bijna een meter. Andere rugosans vormden vaak (zoals Lithostrotion). Rugosa-koralen hebben een skelet gemaakt van calciet, dat in de loop der jaren is gefossiliseerd.
Leefwijze
Hoewel er geen direct bewijs voor is, zijn er theorieën die ervan uitgaan dat deze koralen netelcellen bezaten om prooien mee te vangen. Ze hadden tevens tentakels voor dit doel. Hun prooien waren echter klein, waardoor de koralen worden ingedeeld bij de microcarnivoren.
Verspreiding en leefgebied
Net als moderne koralen, waren rugosa-koralen benthisch, en leefden op de zeebodem in rifvormige constructies.
Fossielen
De Rugosa vormen een van de bekendste groepen koralen vanwege hun fossielen. Deze fossielen zijn bijna altijd ontstaan doordat het skelet van het dier na diens dood in het zand van de zeebodem is gezonken, en daar gevuld met klei en andere anorganische deeltjes.
Hoornkoralen zijn zeer veel voorkomende fossielen in sommige gebieden, zoals de buitenste Bluegrassregio van Kentucky.
Externe link
- Gekleurde reconstructie van het Devonische koraal Heliophyllum halli op www.emilydamstra.com