Roy Clark

Roy Clark leerde het banjo- en gitaar spelen van zijn vader, die amateurmuzikant was. Als tiener won hij twee keer een landelijke banjowedstrijd. Nadat hij door jarenlange optredens in clubs en radioshows de nodige ervaring had opgedaan, begeleidde hij aan het eind van de jaren 50 Wanda Jackson bij haar optredens.

In 1962 werd hij door Capitol Records gecontracteerd. Een jaar later lukte het hem om met zijn pop-georiënteerde single Tips Of My Fingers een top 10-hit te scoren. In het verloop van het decennium werd een reeks succesvolle albums gepubliceerd. Hij werd vooral bekend door tv-optredens. De joviale, steeds goed gehumeurde Clark was steeds een graag geziene gast. Vanaf het midden van 1969 leidde hij samen met Buck Owens de nieuwe tv-show Hee Haw. De serie werd een onverwacht succes en bleef populair tot ver in de jaren 80. De veelzijdige instrumentalist had hier voldoende gelegenheid om zijn veelzijdige talenten onder bewijs te stellen.

In 1968 wisselde hij naar Dot Records. Hij publiceerde talrijke albums en singles en werd met prijzen nagenoeg overladen. Zijn grootste hits in deze jaren waren Yesterday When I Was Young (1969), I Never Picked Cotton, A Simple Thing Called Love (1971), Honeymoon Feelin' (1974) en If I Had to Do It All Over Again (1976). Zijn eerste nummer 1-hit in de countrycharts had hij met de single Come Live With Me (1973), een compositie van Boudleaux en Felice Bryant.

In 1976 wisselde hij naar ABC Records. In hetzelfde jaar ondernam hij een drie weken durende tournee door de voormalige Sovjet-Unie. Aan het begin van de jaren 80 wisselde hij nogmaals van label, echter de tijd van zijn grote successen was voorbij. In Branson opende hij het "Roy Clark Celebrity Theater". In 1987 werd hij een permanent lid van de Grand Ole Opry. Meermaals doneerde hij hoge geldbedragen voor humanitaire projecten.

In 1973 kreeg hij de begerenswaardigste onderscheiding van de countrymuziek. Hij werd door de Country Music Association gekozen tot "Entertainer of the Year". Dezelfde onderscheiding kreeg hij in 1972 en 1973 van de Academy of Country Music. Bovendien werd hij meermaals gekozen tot de beste instrumentalist van het jaar.