Rodolfo Lenz

Lenz gold als een van de hoogste autoriteiten op het gebied van de Mapudungun, de taal van de Mapuche, een inheems volk. Na het analyseren van de demografische evolutie en de culturele geschiedenis van Chili publiceerde hij in 1893 het artikel Estudios chilenos o Para el conocimiento del español de América (Nederlands:Chileense onderzoeken of Bijdrage tot de kennis van het Spaans in Amerika),[2] waarin de fonologische systemen van de Mapudundun en het Spaans van Chili werden vergeleken.

Lenz leverde pionierswerk met zijn onderzoek van het Papiaments, een creooltaal met wortels in het Spaans en Portugees en geldt als de grondlegger van de Papiamentse etymologie. Tijdens een zeereis naar Europa in 1921 deed hij Willemstad aan, waar hij in de boekhandel "Bethencourt e Hijos" diverse boeken over het Papiaments aanschafte. Ook de Curaçaose tweede kok aan boord, Natividad Sillie, was met hardop lezen, volksverhalen, volksliederen en eigen literaire stukken een belangrijke bron voor zijn onderzoek.[3] In 1928 verscheen zijn boek El Papiamento, een van de meest wetenschappelijke beschrijvingen van het Papiaments. Ondanks dat zijn theoriën later bestreden werden, door ondermeer Antoine Maduro, wordt dit boek als de bijbel van het Papiaments beschouwd.[4]