Rode neusbeer
De rode neusbeer of coatimundi's (Nasua nasua) is een neusbeer uit Zuid-Amerika.
| Rode neusbeer IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2008) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Nasua nasua (Linnaeus, 1766) | ||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||
Rode neusbeer op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
De rode neusbeer lijkt op een wasbeer met een lange, spitse snuit. De vacht is rood-, grijs- of geelbruin. De staart is geringd. De lichaamslengte is 41-70 cm, de staartlengte 42-70 cm en het gewicht 2,5 tot 7 kg.
Leefwijze
Ze trekken in groepen van tien tot twintig individuen door het oerwoud. Contact met elkaar onderhouden ze met een speciale roep. En al krabbelend en snuffelend op zoek naar vruchten en wortels, maar ook insecten en andere diertjes. Bij gevaar - hun natuurlijke vijanden zijn grote katachtigen en wurgslangen - vluchten ze meestal in de bomen. Ongetwijfeld doet de slurfachtige neus uitstekend dienst als reukorgaan. Hun fikse gebit gebruiken ze om dierlijke prooien te doden, zich te verdedigen en in gevechten om de macht met soortgenoten. Rode neusberen eten paddenstoelen, vruchten en insecten.
Voortplanting
Na een draagtijd van 10 tot 11 weken worden in een boomnest 2 tot 7 jongen geboren. Volwassen mannetjes eten meer dierlijk voedsel, soms zelfs de jongen van de eigen soort.
Verspreiding
Deze soort komt voor in uiteenlopende habitats van Zuid-Amerika.
| Bronnen, noten en/of referenties |