Rocky Mountain spotted fever

Overdracht vindt plaats via teken. Dermacentor andersoni fungeert als vector in het gebied van de Rocky Mountains. In het zuidoosten en westen van de Verenigde Staten wordt Rocky Mountains spotted fever overgebracht door Dermacentor variabilis. In Mexico is Rhipicephalus sanguinens de vector. In Midden- en Zuid-Amerika wordt de ziekte overgedragen door Amblyomma cajennense en Ixodes-soorten. Wilde knaagdieren fungeren als reservoir voor Rocky Mountains spotted fever.

De klassieke trias bij Rocky Mountains spotted fever is koorts, huiduitslag en een doorgemaakte tekenbeet. Rocky Mountains spotted fever kent een incubatietijd van drie tot twaalf dagen. De symptomen van Rocky Mountains spotted fever in de acute fase zijn weinig specifiek met koorts, misselijkheid en braken, hoofdpijn en spierpijn. Deze klachten wordt gevolgd door pijnlijke gewrichten en petechiale huiduitslag, die aan de armen en benen begint en zich vervolgens uitbreidt naar de romp. Deze huiduitslag treedt op de tweede tot vierde dag na het begin van de koorts op bij zestig tot tachtig procent van de patiënten. Minder frequente klachten bij Rocky Mountains spotted fever zijn prikkelbaarheid, verander bewustzijn. buikpijn, vergroting van de milt, conjunctivitis en oedeem van de oogkassen. Zonder adequate behandeling kan Rocky Mountains spotted fever fataal verlopen door beschadiging van interne organen, waaronder de nieren en het centraal zenuwstelsel. De mortaliteit van de ziekte is twee tot zes procent. Behandeling is antibiotisch met doxycycline als eerstekeusmiddel.