Robert Rudolph Lodewijk de Muralt

Na de studie civiele techniek aan de Polytechnische School te Delft werd De Muralt in 1897 civiel ingenieur in Soerabaja in het toenmalige Nederlands-Indië, waar hij onder andere betrokken was bij de aanleg van spoorwegen.

In 1903 begon hij als ingenieur bij het Waterschap Schouwen. Hier ontwikkelde hij een goedkoop alternatief voor dijkverhogingen, de zogenaamde muraltmuur of "Systeem de Muralt". Tussen 1906 en 1935 werd ongeveer 120 kilometer dijk in Zeeland voorzien van deze ca. een meter hoge betonnen muur.[1]

Muraltmuur bij Wolphaartsdijk, Zeeland

Het KIVI verleende hem voor zijn ontwerp de gouden Conradmedaille. Andere betonwerken die door De Muralt werden ontworpen zijn twee dijkglooiingen, de muraltglooiing en de spijkerglooiing.[2]

In september 1913 werd De Muralt gekozen tot lid van de Tweede Kamer voor het district Oostburg. Namens de Liberale Unie en later de Vrijheidsbond bleef hij in de Kamer tot 1922, waarna hij van 1923 tot 1929 lid was van de Eerste Kamer. In beide Kamers hield hij zich voornamelijk bezig met waterstaatszaken.[3]

De Muralt was van maart 1923 tot november 1928 burgemeester van de gemeente Borculo. In zijn ambtsperiode werd Borculo getroffen door de stormramp van 1925. Om geld in te zamelen zorgde hij dat het Nationaal Comité Stormramp werd opgericht, dit comité werd later omgedoopt tot het Nationaal Rampenfonds. Naar aanleiding van zijn optreden na de ramp werd De Markt in Borculo hernoemd in De Muraltplein, maar een ruzie met de Gelderse Gedeputeerde Staten over de besteding van het overgebleven geld van de inzameling kostte hem zijn herbenoeming als burgemeester.[4]

Robert De Muralt was lid van de familie De Muralt, een geslacht afkomstig uit de omgeving van Locarno in Zwitserland. Hij overleed op 65-jarige leeftijd. Zijn stoffelijk overschot werd op 11 november 1936 bijgezet in het familiegraf op de Eerste Algemene Begraafplaats te Utrecht. Hij was getrouwd en had een zoon.