Robert Heinlein

Heinlein groeide op in Kansas City (Missouri), waar hij de invloed onderging van de zogenaamde Bible Belt, de strenggelovige protestantse zuidelijke streek van de VS. Later zette hij zich sterk af tegen de sociale conventies die hier heersten en werd een voorstander van religieuze en seksuele vrijheid. Zijn grote liefde was, naast het schrijven en lezen van sciencefiction, de marine.

Een jonge Heinlein in 1929 als marineofficier

Hij voltooide de officiersopleiding aan de militaire academie en ging in de jaren twintig dienen als marineofficier op verschillende schepen in de Stille Oceaan o.a. het eerste vliegdekschip van de U.S. Navy. Helaas ontwikkelde zich in zijn longen tuberculose en ook bleek Heinlein vrij gevoelig te zijn voor zeeziekte; in 1934 was hij dan ook gedwongen de actieve dienst te verlaten waarbij hij het tot luitenant had gebracht. Hij bleef ook na zijn afzwaaien een groot voorstander van militaire normen en waarden als leiderschap en loyaliteit.

In 1929 trouwde Heinlein met zijn eerste vrouw maar scheidde al na een jaar. Daarna trouwde hij een tweede keer en scheidde in 1947. In 1948 trouwde hij zijn laatste vrouw Virginia "Ginny", met wie hij tot zijn dood gehuwd bleef. Haar sterke karakter was vaak een model voor de vele heldinnen in Heinleins verhalen.

Heinlein en Ginny in 1980

Na zijn ontslagname uit de marine hield hij zich met verschillende kortstondige baantjes bezig zoals met onroerend goed, mijnbouw en ook in de politiek had hij interesse. Een paar keer stelde Heinlein zich verkiesbaar voor openbare functies. In 1939 publiceerde hij zijn eerste verhaal dat meteen populair werd. Heinlein werd al snel erkend als een goede en vernieuwende SF-schrijver en sindsdien kon hij van zijn verhalen leven. Na 1970 begon Heinlein ernstig te kwakkelen met zijn gezondheid en verschillende keren bracht hij het er maar net levend af o.a. bij een acute buikvliesontsteking. Ook met zijn longen en hart kreeg hij steeds meer problemen. Tussen vaak jaren vergende herstelperiodes wist Heinlein toch nog vele verhalen te schrijven, maar overleed ten slotte in 1988. Postuum werden er nog enige verhalen gepubliceerd door zijn weduwe waaronder ook een postume autobiografie: Grumbles from the Grave (nl: 'gemopper vanuit het graf') (1989).[1]

In zijn boeken kwam zijn heimwee naar en respect voor het militaire leven, de sterke leiderspersoon en loyaliteit aan 'de goede zaak' steeds naar voren. Ook de 'oud-Amerikaanse' waarden van de "frontier" en het "wilde westen" en het personage van de onafhankelijke "self-made" man die de staat niet nodig heeft en zelfs wantrouwt, komt in bijna al Heinleins verhalen voor. Zijn helden (en ook heldinnen) zijn meestal machoachtige figuren van het type John Wayne die, ondanks tegenstand van slinkse boeven of ondoorgrondelijke (overheids)bureaucratieën, de situatie redden of anders heldhaftig strijdend ten onder gaan. In 1959 publiceerde Heinlein Starshiptroopers waarin een militaristische maatschappij beschreven wordt waarin alleen veteranen kiesrecht hebben. Sommigen[2] beschuldigden Heinlein naar aanleiding van dit verhaal (en ook omdat Heinlein in dezelfde tijd stelling nam tegen de kritiek van 'linkse' tegenstanders van president Eisenhower op de toen geregeld gehouden atoombom proeven) zelfs van fascistische sympathieën, hoewel dat wat overdreven lijkt. In ieder geval had Heinlein de vrijheid van het individu en diens eigen verantwoordelijkheid hoog in het vaandel staan en moest niets hebben van verplichte sociale verzekeringen, opgelegd door de regering, en wetgeving, belastingverhogingen en andere vergaande overheidsbemoeienis met de burgers die daarmee samengaat. De personages in zijn verhalen dragen deze visie geregeld uit. Zelf beschouwde hij zich daarom als een "libertariër met een hardnekkig conservatieve moraal", zoals hij eens tegen zijn vriend en collega-sf-schrijver Alfred Bester zei.

Heinlein opperde hiernaast het filosofische idee van het 'pantheïstisch solipsisme', ofwel de 'wereld als mythe'. Dit idee combineert het idee van een waarheid-in-alles met het idee dat de werkelijkheid samenvalt met onze ideeën hierover. Dit betekent, althans in Heinleins optiek, dat het door een schrijver bedachte geheel van mythen, gebeurtenissen en fictieve karakters in een verhaal, ergens in de werkelijkheid van het overkoepelende multiversum een werkelijk bestaand parallel universum vormt. Dit parallelle universum kan corresponderen met zowel andere parallelle universa als onze eigen werkelijkheid. Met andere woorden: iedere innerlijk consistent beschreven of verzonnen universum in een verhaal, dus zonder tegenstrijdigheden, moet in een oneindig universum per definitie ergens werkelijk bestaan. Zelfs een innerlijk consistent beschreven sprookjeswereld zoals het land van Oz van Frank Baum of Midden-Aarde van Tolkien moeten ergens echt bestaan. In Heinleins laatste verhalen zoals The number of the beast en To sail beyond the sunset werkt hij dit verder uit en daarin ontmoeten veel Heinlein personages elkaar zelfs op een soort 'interdimensionale conferentie' van echte en fictieve helden. Tegenwoordig wordt in de moderne kosmologie en kwantummechanica, althans volgens de theorie van het multiversum waarin 'ons' universum er slechts eentje is in een oneindige reeks andere universa, inderdaad rekening gehouden met het werkelijk bestaan van parallelle universa waar wellicht andere versies van de geschiedenis verwerkelijkt zijn of andere natuurwetten geldig zijn. Zo kunnen er werelden zijn waar bijvoorbeeld het Duitse keizerrijk nog altijd bestaat of waar het Britse Rijk nog de dominante wereldmacht is of, door iets andere natuurwetten, werelden waar magie wel werkt, zoals in sommige verhalen van Heinlein.

Zijn boek Vreemdeling in een vreemd land behoort tot de invloedrijkste en meest controversiële sciencefictionboeken ooit geschreven. Het boek is in essentie een messiasverhaal. De hoofdpersoon is opgegroeid op Mars en wanneer hij naar de Aarde emigreert, inspireert zijn eigenzinnige levensstijl de mensen op Aarde zodanig dat er een cultus om hem heen ontstaat. De cultus vertoont sterke gelijkenis met de hippiecultus zoals die zich in de tweede helft van de jaren zestig in de westerse wereld ontwikkelde. Het schijnt dat het boek destijds onder de Amerikaanse jeugd een undergroundstatus verwierf. In hoeverre het boek bijdroeg aan de hippiecultuur in het algemeen is onderwerp van speculatie. De zanger Billy Joel noemt het boek in zijn song 'we didn't start the fire', die ook als een protestsong gezien kan worden.

Een ander boek van Heinlein, Starship Troopers is eveneens controversieel te noemen. Het boek stelt individuele moed en burgerzin centraal en introduceert een maatschappij waarin alleen mensen die vrijwillig hebben meegedaan aan een periode van maatschappelijke dienstplicht stemrecht hebben, tegen de achtergrond van een conflict van de mensheid gebaseerd op vrijheid tegen aliens die op een communistische manier georganiseerd zijn. De gelijknamige film van Paul Verhoeven verandert het boek in zo'n grote mate dat van de originele boodschap niets overblijft en het geheel verandert in een 'satire' op een militaristisch Amerika.

Een ander opmerkelijk boek is Job: A Comedy of Justice (1984) waarin Heinlein het fundamentalistisch christendom van de Amerikaanse zogenaamde Bible Belt op de hak neemt.

Over het algemeen kan van Heinlein gezegd worden dat zijn oeuvre doorspekt is met maatschappijkritische thema's.

Heinleins boeken zijn voor het grootste deel ook in het Nederlands vertaald.

Hugo Award

• Double Star (1956) – novel
• Starship Troopers (1960) – novel
• Stranger in a Strange Land (1962) – novel
• The Moon Is a Harsh Mistress (1967) – novel
• Farmer in the Sky (2001) – novel (Retro Hugo)
• The Man Who Sold the Moon (2001) – novella (Retro Hugo)

Nebula Grand Master Award (1975)

Locus Award

• Job: A Comedy of Justice (1985) – fantasy novel
• Grumbles from the Grave (1990) – nonfiction

• The Heinlein Society
• Internet Book Database of Fiction bibliography

Zie de categorie Robert A. Heinlein van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.