Rob Hoeke
Robert Jan Eduard (Rob) Hoeke (Haarlem, 9 januari 1939 – Krommenie, 6 november 1999) was een Nederlandse zanger-pianist-songwriter, die bekendheid verwierf door begin jaren 1960 vier keer achter elkaar de tweede plaats in het Loosdrecht Jazz Concours te halen. Daarnaast door zijn deelname in de groepen The Rob Hoeke Rhythm & Blues Group en Rob Hoeke's Boogie Woogie Quartet. In de jaren 1960 nam hij een promotieplaat op met de Philips Philicorda, een elektronisch orgel. De formaties van Rob Hoeke kenmerkten zich door veeltallige wisselingen van de bezetting.
Rob Hoeke
| ||||
.jpg) | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Robert Jan Eduard (Rob) Hoeke | |||
| Geboren | 9 januari 1939 te Haarlem | |||
| Overleden | 6 november 1999 te Krommenie | |||
| Land |  | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 42 | |||
| Genre(s) | Boogie-woogie, Blues, Soul, Rhythm & Blues, Rock | |||
| Beroep | muzikant, componist, jazzcriticus Haarlems Dagblad en autotechnicus | |||
| Instrument(en) | piano, orgel, mondharmonica | |||
| Invloed(en) | Autodidact: The Rolling Stones, Manfred Mann, The Animals, Erroll Garner, Albert Ammons | |||
| Act(s) | Rob Hoeke Boogie-woogie Quartet, The Rob Hoeke Rhythm & Blues Group | |||
| (en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel (en) Last.fm-profiel | ||||
| ||||
Bekende titels van Rob Hoeke zijn Drinking on My Bed (nr. 11 in 1968), Down South (nr. 8 in 1970), Margio (nr. 15 in 1966), What is Soul, When People Talk, Double Cross Woman en Gettin' Higher.
Ongelukkigerwijs moest hij in 1974, na een poging een kleine reparatie aan zijn auto uit te voeren, twee vingers missen. Overigens had Rob Hoeke buiten de muziek veel belangstelling voor techniek. Hij had een opleiding autotechniek gevolgd aan het IVA Driebergen en hij haalde daarnaast zijn vliegbrevet.
Rob Hoeke trad ook veel in het buitenland op, waaronder in Zweden, Duitsland, België, VS, Canada en Denemarken. De single What Is Soul wordt in 1967 ook in Engeland uitgebracht. In 1977 neemt Rob Hoeke het album Two of a Kind op met Alan Price.
Rob Hoeke overleed in 1999 na een kort ziekbed aan de gevolgen van maagkanker. Vlak voor zijn dood gaf hij in café Langs de Lijn in Bussum nog een afscheidsconcert waar veel bevriende muzikanten optraden. Onder hen waren Herman Brood, Jan Akkerman en collegapianisten Eric-Jan Overbeek, Jaap Dekker, Henk Pepping en Gerbren Deves. Ook zijn zoons Ruben en Eric Hoeke traden hier op. Ruben heeft zijn eigen band, de Ruben Hoeke Band. Rob Hoeke is de vader van journaliste Eva Hoeke.
Discografie
- Boogie Hoogie - Philips, P12 930 L (1964)
- Save Our Souls - Philips, XPY 855 039 (1967)
- Robby's Saloon - Philips, XPY 855 084 (1968)
- Celsius 232,8 - Philips, XPY 855 087 (1969)
- Racing The Boogie - Philips, 861 822 LCY (1970)
- Four Hands Up - Philips, 6413 013 (1971)
- Full Speed - Philips, 6413 032 (1972)
- Rockin' The Boogie - Philips, 6401 053 (1973)
- Fingerprints (met Hein van der Gaag) - Philips, 6401 090 (1975)
- Two Of A Kind (met Alan Price) - Polydor, 2925 064 (1977)
- Boogie Woogie Explosion - Polydor, 2925 086 (1979)
- Free And Easy - Universe, LS - 28 (1981)
- Jumpin' On The "88" - Oldie Blues, OL 8005 (1984)[1]
- & The Real Boogie Woogie - Down South Records, DS 92234 (1987)
- Boogie And Blues - Stiletto, RH 9187 (1987)
- 25 Years Rhythm & Blues And Boogie Woogie - CNR, 655.290-1 (1989)
- & The Real Boogie Woogie - Down South Records, DS 92234 (1987)
- Boogie Woogie En Blues Live - Eigen beheer CCS10-1 (1994)
- Boogie On The Move (The Grand Piano Boogie Train: Jaap Dekker, Rob Hoeke en Rob Agerbeek) - Rodero Records, RDR 1295 (1997)
- Boogie Woogie En Blues Live 2 - Eigen beheer RH9702 (1997)
- Blues & Boogie Movin' On (The Grand Piano Boogie Train: Jaap Dekker, Rob Hoeke en Rob Agerbeek) - Rodero Records, RDR 1297 (1997)
| Bronnen, noten en/of referenties
bronnen
referentie |
 |
Zie de categorie Rob Hoeke van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |