Rik Van Aerschot

Na studies als doctor in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en een legerdienst als reserveofficier, begon Van Aerschot zijn carrière in de overheidssector, om in april 1964 over te stappen naar Groep Josi Verzekeringen. Hij begon daar onderaan de ladder, om uiteindelijk op te klimmen tot algemeen adviseur en bestuurder. Tot lang na de pensioenleeftijd bleef hij actief gedelegeerd bestuurder en voorzitter van het industrieel controlebedrijf AIB-Vinçotte.

Hij was ook

• regent van de Nationale Bank van België (tot 1995);
• voorzitter van de raad van bestuur van de Patronale Hypotheekmaatschappij;
• voorzitter van de raad van bestuur van de Patronale Life.

Hij was van 1990 tot 2002 voorzitter van de raad van bestuur van de Vrije Universiteit Brussel (erevoorzitter vanaf 2003), een universiteit waar hij ook buitengewoon hoogleraar was in de faculteit rechten.

Hij was, onder meer:

• grootmeester van de Grootloge van België;
• voorzitter van het Humanistisch Verbond;
• bestuurslid VEV;
• voorzitter wetenschappelijke raad Stichting Auschwitz;
• secretaris-raadgever van de Orde van de Prince (1969-1974);
• van 1967 tot 1971 was hij voorzitter van de CVP-afdeling Vilvoorde;
• nationaal penningmeester van de PVV;
• algemeen voorzitter van de Bond van Vlaamse Reserveofficieren (BVRO);
• in 1992 behoorde hij tot het 'Comité van Wijzen' (met Lucienne Herman-Michielsens, Willy De Clercq, Frans Grootjans en Albert Maertens) dat tot doel had 'erover te waken dat het vrijzinnige ideeëngoed van de oude PVV niet zou verdunnen in de VLD'.[1]

Van Aerschot was afgevaardigd bestuurder van het Koninklijk Instituut voor het Duurzame Beheer van de Natuurlijke Rijkdommen en de Bevordering van Schone Technologie (KINT).

Hij werd de mentor van prins Laurent genoemd[2] en ijverde voor een dotatie aan de prins.[3] Hij was een getuige bij het kerkelijk huwelijk van prins Laurent met Claire Coombs op 12 april 2003.

• Van Aerschot was coauteur van De kinderen van de weduwe, Roulartabooks, Roeselare, 1994 en 2010.
• Hij schreef de inleiding bij het boek van prins Laurent, De hond als gids: in de kunst en in de stad, Gemeentekrediet, Brussel, 1996.

• K. VAN DER WEE & E. DE MAESSCHALCK, Vlaanderen ontmoet Nederland: geschiedenis van de Orde van den Prince, Tielt, 2005