Rhodamine B

Rhodamine B is een rode tot violette, synthetische, fluorescerende kleurstof. Het behoort tot de rhodamines, dit is een groep van fluorescerende kleurstoffen. De molecuulstructuur van deze stoffen bevat een xantheen-kern en amine- en iminegroepen. Sulforhodamine B, Rhodamine WT, Rhodamine 6G en Rhodamine 123 behoren tot dezelfde groep.

Rhodamine B
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van rhodamine B
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)		C28H31ClN2O3
IUPAC-naam[9-(2-carboxyfenyl)-6-di-ethylaminoxanthen-3-ylideen]-di-ethylazaniumchloride
Andere namenC.I. Basic Violet 10, C.I. 45170, tetraethylrhodamine-hydrochloride
Molmassa479,0 g/mol
SMILES
Zie voetnoot[1]
CAS-nummer81-88-9
EG-nummer201-383-9
PubChem6694
Beschrijvingrood tot violette kleurstof
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Gevaar[2]
H-zinnenH302 - H318[2]
EUH-zinnengeen
P-zinnenP280 - P305+P351+P338[2]
Carcinogeenverdacht bij dieren
LD50 (muizen)(oraal) 887 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvast
Kleurrood tot violet
Smeltpunt(ontleedt) 210-211 °C
Goed oplosbaar inwater
Matig oplosbaar inethanol
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Toepassingen

Rhodamines vinden vooral toepassing in kleurstoflasers en als markeerstof of traceerstof in de hydrologie, om stromings- en transportprocessen in oppervlakte- en grondwater te kunnen volgen,[3] of in celbiologische experimenten, bijvoorbeeld fluorescentiemicroscopie. Ze zijn goed oplosbaar in water en oplosbaar in alcohol.

Rhodamine B kan ook in lightsticks worden gebruikt om rood licht uit te zenden. In de praktijk komt dit echter niet veel voor omdat Rhodamine B langzaam ontleedt in aanwezigheid van het in lightsticks gebruikte fenyloxalaat (en de daaraan verwante stoffen), waardoor de houdbaarheid van de stof aanzienlijk verkleind wordt.

Toxicologie en veiligheid

Rhodamine B is een schadelijke stof en bij dierproeven is gebleken dat ze mogelijk kankerverwekkend is. Voor mensen zijn er geen gegevens beschikbaar. Het IARC heeft de stof daarom ingedeeld in categorie 3 (stoffen waarvan de carcinogeniciteit voor de mens niet te classificeren is). Bij dierproeven zijn ook mutagene effecten en effecten op de voortplanting vastgesteld.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.