René Bremer
René Marie Victor Bremer (Sommière, 16 juni 1871 - Beveren aan de IJzer, 14 oktober 1918) was een Belgisch militair. Hij is gesneuveld op het slagveld tijdens de Eerste Wereldoorlog.
René Bremer
| ||
 | ||
Beeltenis van kolonel Bremer op het monument in Schaarbeek | ||
| Geboren | 16 juni 1871 Sommière | |
| Overleden | 14 oktober 1918 Beveren aan de IJzer | |
| Land/zijde | .svg.png){kind=small} | |
| Onderdeel | Karabiniers | |
| Dienstjaren | 1891-1918 | |
| Rang | Kolonel | |
| Eenheid | 1° Regiment Karabiniers | |
Op 17-jarige leeftijd treedt Bremer als beroepsvrijwilliger in de militaire school. Na zijn opleiding wordt hij in 1891 ingedeeld bij het 9° Linieregiment. In 1897 wordt hij toegelaten aan de Krijgsschool.[1]
Bremer was getrouwd met Jeanne Françoise Helene Henriette Boutellier. Hij woonde in Schaarbeek.
Eerste Wereldoorlog
Na de Duitse inval in België op 4 augustus 1914 maakt Bremer onder kolonel Biebuyck de terugtocht mee en neemt hij deel aan de uitval vanuit Antwerpen. Op 26 augustus 1914 raakt hij in Mechelen gewond en wordt hij tot 3 oktober 1914 verzorgd in het Sint-Elisabethgasthuis in Antwerpen. Daarna vervoegt hij zich opnieuw bij zijn regiment. In november 1914 wordt hij bevorderd tot kolonel en wordt hij commandant van het 1° Regiment Karabiniers.[1]
Op 14 oktober 1918, tijdens het eindoffensief voor de bevrijding van Roeselare, wordt kolonel Bremer in Rumbeke door scherven in het hoofd getroffen. Hij wordt geëvacueerd naar Zonnebeke, waar een chirurgische voorpost van het militair hospitaal van Beveren aan de IJzer was gevestigd. Hij overlijdt daar dezelfde dag. Zijn lichaam wordt op 19 oktober 1918 begraven op het kerkhof van Beveren aan de IJzer.[1]
Herdenking
Als eerbetoon aan kolonel Bremer wordt in 1930 een plein in Schaarbeek naar hem vernoemd.[2]
In het Josaphatpark in Schaarbeek, aan de Louis Bertrandlaan, staat het Monument R. Bremer ter herdenking aan de gesneuvelde karabiniers.[3]
| Bronnen, noten en/of referenties |