Reifenberg (familie)

Reifenberg (of Reiffenberg; in het Duitse taalgebied "von Reif(f)enberg", in het Franse taalgebied "de Reif(f)enberg") is de naam van een Duitse adellijke familie, die uit het Westerwald en de Taunus, afkomstig was.

Wapen van de familie de Reiffenberg (Armorial du Royaume de Belgique).

Geschiedenis
Burcht Reifenberg.

Het stamslot van de familie von Reifenberg was de burcht Reifenberg (gebouwd rond 1215[1]) in Oberreifenberg.

In 1331 wordt deze burcht voor het eerste schriftelijk vermeld. In de eerste helft van de 13e eeuw was de familie Reifenberg in twee takken opgesplitst: in die van de Wetterauer (die in het stamslot Reifenberg verbleven), en in die van de Weller, die zich in het Westerwald vestigden[2] en in de 14e eeuw, als Burgmannen (ministerialen) van de graven van Sayn, het aan de voet van de burcht Sayn gelegen Burgmannshof optrokken, dat later tot het huidige slot Sayn werd omgebouwd.

Het geslacht von Hattstein (oude schrijfwijze: "Hazechenstein") was nauw verwant met von Reifenberg (oude schrijfwijze: "Riffinberg", vaak ook echter Reiffenberg geschreven), hoewel niet ze weliswaar niet identiek waren. Ze voerde ook eenzelfde wapen. Deze ridderlijke familie stamde oorspronkelijk af uit streek van het Westerwald ten noorden van de Lahn of uit de streek rond Limburg. Stamslot van de familie von Hattstein was de burcht Hattstein bij Schmitten, ongeveer vier kilometer van de burcht Reifenberg verwijdert. In 1226 stierf een zekere Koenraad zu Hattstein, die Hellmuth Gensicke voor de broer van Cuno von Hattsteins houdt, die op zijn beurt met de in 1234 nogmaals vermeldde "Cuno von Reifenberg" zou zijn te identificeren.

Wapen
Wapens van de familie von Reiffenberg in het wapenboek van Johann Siebmacher (1882).
  • Het stamwapen is een in zes dwarsbalken van zilver en keel opgedeeld schild. Op de helm met zilver-keel dekkleed net zoals het schild zilver-keel gemarkeerde pluimen.
  • De in 1686 uitgestorven tak voerden eenzelfde wapenschild, vermeerderd met een blauwe barensteel en op de helm twee ezelsoren, rechts zilver en links keel of beiden sabel.[3]

De hoofden van het Huis Reifenberg
Filips Lodewijk von Reifenberg.
  • Filips von Reifenberg, keizerlijke krijgsraad, raads- en ambtman voor het Keurvorstendom Mainz, overleden in 1548.
  • Philipp von Reifenberg (getrouwd in 1570), overleden in 1582
  • Jan Hendrik Freiherr von Reifenberg, keizerlijke raadsman en kamerheer, overleden op 4 maart 1628 (in 1613 in de Freiherrenstand verheven)
  • Filips Lodewijk Freiherr von Reiffenberg, domheer te Mainz en Trier, gestorven op 23 maart 1686[4]

Met Filips Lodewijk stierf de Wetterauer lijn van het geslacht Reifenberg in mannelijke lijn uit. Filips Lodewijk zijn zus Johanna Walpurgis trouwde met Jan Lothar von Walbott-Bassenheim. De bezittingen van het Huis Reifenberg in de Taunus gingen daarmee over in het bezit van de graven Waldbott von Bassenheim.

De Weller lijn eindigde met de volgende personen:

  • Jan Filips von Reiffenberg (Sayn, 1645 - 4 februari 1722)
  • Anselm Frederik Antoon von Reiffenberg (10 februari 1685 - 21 december 1739)

Noten
  1. Datering naar een artikel van Helmut Gensicke uit 1963 (Hochmittelalterliche Herrschaftsbereiche im hohen Taunus, in Nassauische Annalen 74 (1963), pp. 62-69.).
  2. B. Träger, Chronica Reifenbergensis, in N. Marx (ed.), Treffen der Reifenberger aus aller Welt, Schmitten, 1986, pp. 59-75.
  3. J. Siebmacher, Grosses und allgemeines Wappenbuch, VI.7, p. 9; Der abgestorbene Nassauische Adel; edd.: H. von Goeckingk - A. von Bierbrauer-Brennstein - A. von Grass; Neurenberg, 1882.
  4. G. Schnapper-Arndt, Fünf Dorfgemeinden auf dem Hohen Taunus, Leipzig, 1883, p. 204.

Referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Reifenberg (Adelgeschlecht) op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • G. Schnapper-Arndt, Fünf Dorfgemeinden auf dem Hohen Taunus. Eine socialstatistische Untersuchung über Kleinbauernthum, Hausindustrie und Volksleben, Leipzig, 1883.] (pdf 38 MB)
  • J. Kloft, Territorialgeschichte des Kreises Usingen, Marburg, 1971 (Schriften des Hessischen Landesamtes für geschichtliche Landeskunde 32), pp. 113–126.
  • A. Metzner, Reichslandpolitik, Adel und Burgen – Untersuchungen zur Wetterau in der Stauferzeit, Büdingen, 2008/2009, ISBN 978-3-00-026770-3, pp. 165–168 (Büdinger Geschichtsblätter 21).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.