Hardstyle

Hardstyle is ontstaan uit Nederlandse hardhouse en Rave, die zijn vermengd met invloeden van hardtrance en oldschool-hardcore rond 2000. De oorsprong ligt in Nederland, waar de eerste hardstyle-evenementen werden gehouden op het einde van 1999 en begin 2000. Het eerste feest dat de terminologie hardstyle gebruikte, was Qlubtempo. Organisator Q-Dance registreerde in 2001 hardstyle als haar merknaam. De hardstyle uit de beginjaren wordt nog steeds vaak vertegenwoordigd op feesten. Tegenwoordig wordt deze stijl early hardstyle genoemd.

Een sleutelfiguur in de ontwikkeling van de stijl is Dana van Dreven (met name de uitgaven onder het label Danamite), bekend onder haar hardstyle-dj-alias Dana (Lady Dana voor hardcore). Later hielpen meer van haar collega's uit het hardcore-tijdperk, zoals Steve Sweet, DJ Luna (met name onder Straight On), DJ Isaac en The Prophet. Deze artiesten worden echter vandaag de dag niet meer beschouwd als hardcore-dj's.

Hardstyle begon als een combinatie van UK Hardhouse (snelle hardhouse uit Engeland) en oldstyle. De Engelse sound was een korte tijd erg populair in Nederland, maar al snel bleek dat het Nederlandse publiek het liever wat harder en minder snel had. Artiesten als Dana, Pavo en The Prophet, die veel op oldstyle-feesten draaiden, begonnen deze sound te combineren met nieuwe producties. Vooral Duitsland (later ook Blutonium, Resident E Recordings) was toentertijd koploper in deze sound. Grondlegger daar was het Duitse label Tracid Traxxx (dat de sound overigens zelf omschreef als een combinatie van trance en acid). Kort daarna kwamen er ook producties uit Italië. Deze waren wat harder dan de Duitse variant en sloegen direct aan bij het Nederlandse publiek. Q-dance organiseerde een maandelijkse avond in de Hemkade (tegenwoordig de 'North Sea Venue') onder de naam 'Qlubtempo'. Dit kon met recht de smeltkroes van de hardstyle worden genoemd.

Artiesten die nog nooit in Nederland hadden opgetreden werden overgevlogen om de nieuwe sound aan de man te brengen. Artiesten als Technoboy verwierven op deze manier grote bekendheid in Nederland.

Hardstyle wordt voornamelijk geproduceerd door artiesten uit Nederland, Italië, Australië, Zwitserland, Duitsland en België, maar steeds meer producers uit andere landen ontdekken deze sound ook.

In 2005 is de stijl aan het groeien in diverse landen in de wereld, waaronder: België, Polen, Estland, Denemarken, Australië, Italië en het Verenigd Koninkrijk. In toenemende mate worden ook in deze landen hardstyleplaten geproduceerd en hardstylefeesten georganiseerd. Vanaf 2006 ontstaat een nieuwe karakteristieke stijl, die het tijdperk van early hardstyle eindigt en vaak hardstyle classics genoemd wordt. Deze karakteristieke sound zou tot ongeveer 2011 gangbaar blijven, alvorens de hardstyle kunstmatig werd opgedeeld in twee richtingen: euphoric hardstyle en raw hardstyle.

De hardstyle evolueert nog altijd. Nieuwe sounds ontwikkelen zich en nieuwe artiesten komen op. Door de nieuwe sound wordt de muziek steeds melodieuzer en harder.

Onder andere het feit dat weekendfestival Defqon.1 in 2009 binnen anderhalf uur uitverkocht was geeft aan hoe populair hardstyle tegenwoordig is. Er was plaats voor ongeveer 30.000 mensen, maar doordat het misliep in het ticketsysteem was het feest feitelijk voordat de kaartjes in de verkoop gingen grotendeels uitverkocht. In 2010 bezochten ongeveer 40.000 mensen het festival. In de uitverkochte editie van 2016 waren op de drukste dag al ruim 60.000 bezoekers aanwezig. Ondanks de toegenomen hoeveelheid evenementen, blijft Defqon.1 daarmee het grootste evenement dat volledig in het teken staat van deze muziekstijl.

Early hardstyle is een muziekgenre dat voorafging aan de hardstyle zoals die tegenwoordig bekend is.

De early hardstyle is ontstaan uit invloeden van early hardcore, hardcore, hardtrance en UK hardhouse. Het betreft vooral de periode 1998-2002, maar ook de periode 2002-2004 is te verstaan onder early hardstyle.

Vanaf ongeveer halverwege 2006 tot circa 2011 kwam de nieuwe hardstyle op. Dit is meer melodieuze hardstyle. Deze nieuwe stroming werd door sommigen ook wel nu-style genoemd, De verschillen tussen het oude en het nieuwe hardstyle zijn o.a. geen reverse bass meer in de climax, een kick die van toonhoogte (pitch) verandert, melodieuzere langere breaks, vocale samples, en minder percussie.

Tegenwoordig wordt deze soort beschouwd als de laatste hardstyle voordat er tegengestelde stromingen binnen de hardstyle ontstonden. Toonaangevende artiesten uit deze periode zijn onder meer Headhunterz, Wildstylez, D-Block & S-te-Fan en Showtek.

Vanaf 2014 wordt er weer in toenemende mate belangstelling getoond voor de hardstyle uit deze periode. Dit is duidelijk te merken aan het aantal evenementen en stages dat toegewijd is aan hardstyle uit de jaren 2006 tot 2011. Daarnaast zijn er sinds 2015 weer in toenemende mate producers die de klassieke stroming in een nieuw jasje willen stoppen en derhalve ingaan tegen de verdeling van hardstyle in twee stromingen.

Sinds eind 2009 maar vooral 2010 valt een verandering binnen de hardstyle waar te nemen. Verschillende producers zijn hardere tracks gaan maken met een kernachtig geluid. Omdat deze vorm van muziek een andere karakteristieke klank had dan de 'gewone' hardstyle en het veel mensen aansprak, werd er snel een naam aan gegeven. Zo heeft raw hardstyle zich als term gevestigd binnen het genre. Dit ziet men vandaag de dag ook veel terug op feesten, waar hele 'area's' (zalen) worden toebedeeld aan de hardere raw hardstyle.

Het grote verschil met de reguliere hardstyle is het minder op de voorgrond zetten van de melodie en vooral de harde kicks te benadrukken. Door het veel kernachtigere geluid dat hiervan het gevolg is, voelt de stijl daardoor wat sneller en steviger aan. Op het hardcorefestival Dominator is sinds 2010 een podium dat gewijd is aan deze stijl. De kickdrums hebben meestal minder body, die er juist wel is in de kickdrums bij euphoric hardstyle.

Sinds 2011 is er ook een meer melodieuze focus binnen de hardstyle, genaamd euphoric hardstyle. Deze kenmerkt zich door het gebruik van (vrolijke) melodieën en veel zang. De bassdrum is hierbij minder belangrijk, en is doorgaans wat hoger gepitcht. Voorbeelden van artiesten die deze muziekstijl maken zijn onder andere Brennan Heart, D-Block & S-te-Fan, Isaac en Atmozfears. De kickdrums die gebruikt worden is euphoric hardstyle zijn wat minder 'heftig' en hebben een langere body, wat zorgt voor meer crunch in de kick.

Sinds 2015/2016 is er een extra stroming in de hardstyle bijgekomen. Deze subgenre is onder andere beïnvloed door Psychedelic trance, ook wel psy-trance genoemd. Dit komt vooral naar voren in het gebruik van de distorted psy-trance kicks in de anti-climax, met een harde punch van de kick en de dubbele bass. Het gebruik van de kicks is dus ook heel anders. De anti-climax kicks zijn meer vervormd en zijn heel anders dan wat vroeger werd gebruikt in de early hardstyle, waar meestal gebruik werd gemaakt van een reverse bass kick.

In de climax is er een een kruising tussen de 2 grote subgenres raw hardstyle en euphoric hardstyle. De kicks zijn vrij anders dan deze 2 subgenres, maar leunen toch een beetje de kant van raw hardstyle op. De melodieën leunen daarentegen weer de kant van de euphoric hardstyle op.

Enkele artiesten die deze soort hardstyle produceren zijn Sub Zero Project en Code Black.