Raoul Hayoit de Termicourt

Raoul Edouard Emile Ghislain Hayoit de Termicourt (Antwerpen, 13 maart 1893 - Brussel, 26 november 1970) was een Belgisch procureur-generaal. Met zijn juridische adviezen speelde hij een belangrijke rol in de zogenaamde Koningskwestie.

Levensloop

Hayoit was een zoon van Eugène Hayoit, voorzitter van het Krijgshof, en van Clara Biart. De familie Hayoit kreeg in 1891 vergunning om de Termicourt aan de familienaam toe te voegen.

Raoul Hayoit trouwde in 1921 met Alice de Lantsheere (1900-1956), dochter van de minister van Justitie Léon de Lantsheere. Ze kregen twee kinderen.

Hij vatte zijn studies rechten aan, die werden onderbroken door de Eerste Wereldoorlog. Hij nam als vrijwilliger aan de oorlog deel en verwierf zowel het oorlogskruis als de medaille van Vuurkruiser.

Hij promoveerde in 1919 tot doctor in de rechten en trad toe tot de magistratuur, waar hij achtereenvolgens de volgende functies vervulde:

  • 1920: substituut van de procureur des Konings in Brussel,
  • 1928: procureur des Konings in Brussel,
  • 1932: procureur-generaal bij het hof van beroep in Brussel,
  • 1938: advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie.

Hij werd een vertrouweling van koning Leopold III, die hem in 1939 een ministerpost, zelfs die van eerste minister wilde toevertrouwen, wat hij weigerde.

Oorlog

In mei 1940 was hij als reserveofficier opnieuw in het leger. Hij werd aangeduid als substituut van de auditeur-generaal bij het militair auditoraat.

Toen de fundamentele onenigheid tussen de koning en zijn regering tot stand kwam, adviseerde Hayoit aan de koning dat hij zijn regering niet zomaar kon afzetten en ze niet tot ontslag kon dwingen als ze dat niet wenste. Dit advies was bijzonder belangrijk, want het weerhield er de koning van om een nieuwe regering te benoemen, die hem mogelijks in de collaboratie had kunnen meeslepen.

Op 29 mei 1940 stelde hij samen met Joseph Pholien en Albert Devèze een juridische nota op, waarin de capitulatie van het leger, zonder de tussenkomst van de regering, op constitutionele gronden werd gerechtvaardigd.

Tijdens de oorlog was Hayoit de facto het hoofd van het Belgisch gerechtelijk apparaat.

Na de oorlog

Na de oorlog hernam Hayoit zijn rechterlijke taken, tot aan het emeritaat.

In 1968 werd hij opgenomen in de erfelijke adel, met de titel burggraaf, overdraagbaar bij eerstgeboorte.

Archief

Het archief van Raoul Hayoit de Termicourt betreffende de werking van de Belgische overheden tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt bewaard bij het CEGESOMA in Brussel.

Literatuur

  • Graaf CAPELLE, Au service du Roi, t. I, Brussel, 1949.
  • Jean STENGERS, Aux origines de la question royale. Léopold III et le gouvernement. Les deux politiques belges de 1940, Parijs, Duculot, 1980.
  • Jean STENGERS, L'action du Roi en Belgique depuis 1831 - Pouvoir et influence Racine, Brussel, 1994.
  • Ernest KRINGS, Raoul Hayoit de Termicourt, in: Nouvelle Biographie Nationale, T. IV, Brussel, 1997.
  • Jan VELAERS en Herman VAN GOETHEM, Leopold III: de koning, het land, de oorlog, Lannoo, Tielt, 2001.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.