Reinier van Genderen Stort

Van Genderen Stort werd in 1917 blind als gevolg van syfilis, waarna hij zich uitsluitend toelegde op het schrijven. Hij schreef psychologische romans over gesloten, aristocratisch verfijnde naturen uit het milieu der bourgeoisie in een provinciestad. In vroeger werk belijden de helden uit het werk van Van Genderen Stort een pessimistische en heidense levensbeschouwing - tussen platonisme en epicurisme strevend naar geestelijke harmonie. In het latere werk maakte dit plaats voor een meer christelijk humanisme. De auteur munt meer uit als stilist dan als karakteruitbeelder.

• 1925 - C.W. van der Hoogtprijs voor Kleine Inez
• 1928 - Tollensprijs voor zijn gehele oeuvre

• 1912 - Idealen en ironieën
• 1913 - Paul Hooz en Lambert Brodeck
• 1917 - Hélène Marveil
• 1919 - De grijsaard en de jongeling
• 1925 - Kleine Inez
• 1929 - Hinne Rode[1]
• 1930 - Het avontuur
• 1936 - Najaarsvruchten
• 1936 - Rondom een balling
• 1937 - Rijmproeven
• 1938 - Het goede leven

• 1987 - Wim Hilberdink: Toen de schaduwen hem omgaven, over Reinier van Genderen Stort. Hilversum, Flanor. 2e druk 1999. ISBN 90-73202-01-9.

• Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
• Biografie in het Biografisch Woordenboek van Nederland