Pseudochirulus herbertensis
Pseudochirulus herbertensis is een klimbuideldier uit het geslacht Pseudochirulus dat voorkomt in de regenwouden (boven 350 m) van Noordoost-Queensland, van Mount Lee tot de Lamb Range. Deze soort is 's nachts actief, leeft in bomen, is solitair en eet allerlei bladeren. Meestal worden de jongen tussen mei en juli geboren, twee per worp.
| Pseudochirulus herbertensis IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2008) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Pseudochirulus herbertensis (Collett, 1884) Originele combinatie Phalangista herbertensis | ||||||||||||
Afbeeldingen Pseudochirulus herbertensis op  | ||||||||||||
Pseudochirulus herbertensis op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
De bovenkant van het lichaam is chocoladebruin tot zwart, de onderkant meestal wit, hoewel sommige delen lichtbruin kunnen zijn en sommige dieren volledig donkerbruin zijn. De dunne, donkere staart is aan de onderkant deels onbehaard. De punt is meestal wit. De kop-romplengte bedraagt 300 tot 400 mm, de staartlengte 330 tot 480 mm en het gewicht 800 tot 1500 g.
Robert Collett beschreef de soort in 1884 als Phalangista herbertensis.[2] De naam verwijst naar de vindplaats van het specimen dat hij beschreef: Herbert Vale in het noorden van Queensland. De Noorse ontdekkingsreiziger Carl Sofus Lumholtz had het er in 1883 ontdekt.
Literatuur
- Groves, C.P. 2005. Order Diprotodontia. Pp. 43-70 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142. ISBN 0 8018 8221 4
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
| Bronnen, noten en/of referenties |