Propiconazool

Propiconazool is een fungicide uit de groep van triazolen of conazolen. Het werd in de jaren '70 ontwikkeld door Janssen Pharmaceutica.[1]

Propiconazool
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van propiconazool
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)
C15H17Cl2N3O2
IUPAC-naam1-([2-(2,4-dichloorfenyl)-4-propyl-1,3-dioxolaan-2-yl]methyl)-1H-1,2,4-triazool
Molmassa342,22038 g/mol
SMILES
CC1=C(C=CC=C1C2=CC=CC=C2)COC([C@@H]3[C@H](C=C(C(F)(F)F)Cl)C3(C)C)=O
InChI
1/C23H22ClF3O2/c1-

14-16(10-7-11-17(14)15-8-5- 4-6-9-15) 13-29-21(28)20- 18(22(20,2)3)12-19(24)23(25, 26)27/h4-12,18,20H,13H2,

1-3H3/b19-12-/t18-,20-/s3
CAS-nummer60207-90-1
EG-nummer262-104-4
PubChem43234
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Waarschuwing
H-zinnenH302 - H317 - H410
EUH-zinnengeen
P-zinnenP273 - P280 - P501
LD50 (ratten)958 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvloeibaar
Kleurgeel
Dichtheid1,32 g/cm³
Dampdruk0,000056 Pa
Oplosbaarheid in water(bij 20°C) 0,15 g/l
Goed oplosbaar inaceton, methanol, xyleen
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Toepassingen

In de land- en tuinbouw wordt propicanozool gebruikt bij de teelt van graangewassen en de graszaadteelt, tegen gele of bruine roest en echte meeldauw. De octrooibescherming van propiconazool is verlopen, en tegenwoordig zijn er verscheidene bedrijven die producten met de stof op de markt brengen, onder meer Syngenta (Tilt) en Makhteshim-Agan (Bumper).

Propiconazool wordt ook gebruikt in houtverduurzaming, om hout te beschermen tegen houtaantastende of verkleurende schimmels.

Regelgeving

De Europese Commissie heeft propiconazool opgenomen in de lijst van toegelaten gewasbeschermingsmiddelen voor de periode van 1 juni 2004 tot 31 mei 2014.[2]

Voor het gebruik in de houtconservering is propiconazool ook opgenomen in de lijst van toegelaten biociden voor de periode van 1 april 2010 tot 31 maart 2020.[3]

Toxicologie en veiligheid

Propiconazool is een matig toxische stof. Ze is wel giftig voor waterorganismen. In watersediment en in de bodem is ze vrij stabiel en breekt ze slechts langzaam af.

De aanvaardbare dagelijkse inname bedraagt 0,04 mg per kg lichaamsgewicht.

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.