Postcoderoosregeling

Huishoudens krijgen per door hen opgewekte kWh stroom een korting op de energiebelasting van 7,5 cent (9 cent per 1 januari 2016). De productie-installatie moet echter geëxploiteerd worden middels een coöperatie of een vereniging van eigenaars (vve). Deelnemers aan deze constructie moeten woonachtig zijn in hetzelfde viercijferige postcodegebied als de locatie van de productie-installatie, óf in een van de viercijferige postcodegebieden die hier omheen liggen, vandaar de naam postcoderoos.

Medio 2015 waren 10 projecten gerealiseerd op basis van de postcoderoos.

Oktober 2017 waren 110 projecten gerealiseerd op basis van deze regeling[3].

Vanuit de duurzame-energiebranche is er veel weerstand tegen de constructie;[4] de kritiek spitst zich toe op drie gebieden:

• De regeling zou financieel niet ver genoeg gaan om te leiden tot voldoende stimulans bij particulieren om in dit soort initiatieven te investeren. Zowel de hoogte van de vergoeding, als de termijn van 15 jaar, leiden tot onvoldoende financiële opbrengst voor deelnemers.
• De zogenoemde postcoderoos wordt als te arbitrair en benauwend ervaren door lokale burgerinitiatieven. Met name in coöperatief verband met wind opgewekte stroom past in veel gevallen niet binnen een postcoderoos. Vooral vanwege de grote capaciteit en schaal van windturbines zullen niet voldoende deelnemers te vinden zijn die binnen een postcoderoos wonen.
• De vrijblijvendheid voor energieleveranciers om al dan niet uitvoering te geven aan de regeling, maakt het de facto bijna onmogelijk projecten te realiseren conform de postcoderoosregeling. De energieleveranciers zullen namelijk forse investeringen moeten plegen om hun administratieve systemen aan te passen, terwijl het voor hen tegelijkertijd leidt tot lagere omzet.

In 2015 heeft de borgingscommissie onder leiding van Ed Nijpels de regeling tegen het licht gehouden en verbeteringen voorgesteld.

In 2016 is de regeling op enkele punten aangepast.[5] Zo mag de productieinstallatie zich voortaan ook aan de rand van een postcoderoos bevinden, waardoor de roos een "postcoderups" wordt.[6] Verder is de periode van zekerheid van 10 naar 15 jaar uitgebreid.[7] Ook kwam er volledige vrijstelling op de energiebelasting en mogen ondernemers — onder voorwaarden — deelnemen.

In opdracht van het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat werd in het najaar van 2017 de regeling verlaagd tarief geëvalueerd. Het evaluatierapport gemaakt door de Kwink groep werd op 15 juni 2018 naar de Tweede Kamer gestuurd. Door Kwink gesignaleerde knelpunten van de postcoderoosregeling zijn:

• Ontbreken van prikkels voor dakeigenaren om hun dak ter beschikking te stellen.
• Voor deelnemers is niet duidelijk wat er gebeurt met hun aandeel wanneer zij naar buiten het postcodegebied verhuizen.[8]

De lange termijn aanbevelingen uit dit rapport zijn:

• Vergoedingssystematiek die eenvoudiger is voor coöperaties,
• Minder onzekerheid in vergoedingssytematiek (dan afhankelijk zijn van energiebelasting),
• Overstimulering voorkomen echter wel rekening houdend met opstartkosten van een coöperatie.[9]

Niet alle energieleveranciers ondersteunen de regeling verlaagd tarief energiebelasting voor lokaal duurzaam opgewekte elektriciteit.[10][11]

Anno 2017 gaven Greenchoice, Eneco, Qurrent, Duurzame Energie Unie (of kortweg DE Unie), Engie, Pure Energie, Nuon, ServiceHouse en Delta hun medewerking. Sinds medio 2018 Essent en energiedirect ook. Oxxio, Powerpeers en Vandebron zagen tot dan toe van deelname af.

• Stimuleringsregeling duurzame energieproductie (SDE)