Pol-Gustave Boël

Graaf Pol-Gustave Boël, telg uit het geslacht Boël, was de achterkleinzoon van Gustave Boël en de kleinzoon van Pol-Clovis Boël. Hij promoveerde tot bachelor in de wetenschappen aan de Yale University.

Hij was de zoon van graaf René-Gustave Boël (1899-1991) en van Yvonne Solvay (1896-1930). Hij trouwde in 1949 met burggravin Nicole Davignon (1926-1999) en ze kregen vier kinderen.

Boël werd afgevaardigd bestuurder van de Usines Gustave Boël in La Louvière. Hij maakte deel uit van het bestuur van de Groupement des Hauts-Fourneaux et Aciers Belges en van het Centre de Recherches Métallurgiques de Liège. Hij was ondervoorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemingen en was ook actief in de Union Wallonne des Entreprises. Hij was ook bestuurder van verschillende ondernemingen en was onder meer voorzitter van de raad van bestuur van de grootwarenhuizen Cora.

Voor de PRL zetelde hij van 1985 tot 1995 als rechtstreeks gekozen senator voor het arrondissement Bergen-Zinnik in de Belgische Senaat en van 2000 tot 2006 was hij ook gemeenteraadslid van La Louvière voor de PRL/MR.[1] Hij sloofde zich uit voor zijn streek, onder meer voor het op gabarit brengen van het Centrumkanaal en de Scheepslift van Strépy-Thieu.

De familie Boël verkocht in 1997 de helft van haar industriële activiteiten aan de Nederlandse groep Hoogovens. Na twee jaar werd de totaliteit verkocht aan de Italiaans-Zwitserse groep Duferco, en de Boëls trokken zich volledig uit de industriële activiteiten terug, om zich toe te leggen op financieel beheer (onder meer op Sofina).

• Belgische Senaat, Biografisch Handboek, Brussel, 1987.
• Clair YSEBAERT, Politicowie. Politiek Zakboekje 1992, Zaventem, Kluwer Editorial, 1992 en volgende jaren.