Poeldijkstraat

De kerk haalde de 21e eeuw niet, ze werd in 1998 gesloopt om plaats te maken voor woontorens van De Lierhof. De kerk had toen al aan de overzijde nieuwbouw. Op Poeldijkstraat 8 werd in eerste instantie een nieuw vrijstaand kerkgebouw neergezet voor de Johannes de Doper-geloofsgemeenschap.[4] Al spoedig kwam er een kantoorgebouw dat deels over de kerk is gebouwd. In het kantoor is in 2019 al enige tijd Allianz Global Assistance gevestigd.

Vanaf 2009 tot 2011 werd er op Poeldijkstraat 10 ter vervanging van "oudbouw" gebouwd aan een opvangcentrum voor daklozen en psychiatrische patiënten. Het ontwerp van architectenbureau Heren 5 bracht onderdak aan een tehuis voor passanten, een aantal groepswoningen, een internaat en een aantal zelfstandige woningen; er was tevens de mogelijkheid tot begeleiding tot zelfstandig wonen. Begeleiding vindt plaats door HVO Querido; eigenaar is Stadgenoot. Het uit beton opgetrokken gebouw is aangepast aan haar omgeving. Aan de Poeldijkstraat rijst boven een grijze natuurstenen plint een stuk laagbouw, dat richting de Rijksweg 10 overgaat in een torenflat. De buitenwanden zijn bekleed met aluminium in de kleuren blauw en groen. De architect wilde met het gebouw een verbintenis leggen tussen het individu en het collectief van de bouw. De plint werd later voorzien van reliëfs van kunstenaar Frederik Molenschot, die de "sleutel tot geluk" wilde weergeven. Het kunstwerk kreeg een zusje in de Muurschildering Rijswijkstraatbrug.[5]

Deze veertig meter hoge flat van Lau Peters (de andere kreeg adressen aan de Voorburgstraat 2-242) werd gebouwd voor oudere alleenstaanden en echtparen. In 1966 besloot de gemeente Amsterdam de grond ter beschikking te stellen voor een twaalf verdiepingen hoge flat waarin plaats was voor 93 alleenstaanden en 23 echtparen. De bewoners zouden zelfstandig wonen, maar wel gebruik kunnen maken van voorzieningen zoals een dienstencentrum, centrale keuken etc.[6] Het droeg enige tijde de naam Mr. August Povelhuis. Het gebouw stond in 2008 op de lijst van Top 100 Jonge Monumenten (naoorlogse architectuur en stedenbouw), om te onderzoeken of het gebouw tot gemeentelijk monument verklaard kon worden, dit ter voorkoming van mogelijke wijzigingen of sloop. Die status kreeg het echter niet, maar het gebouw werd ook niet gesloopt (gegevens april 2019).

In 2018 kwam gereed het gebouw Pondok. Het is gebouwd voor het Collectief Particulier Opdrachtgeverschap. Dat is een vereniging van zelfbouwers die voortkwam uit de Amsterdamse kraakwereld. Die wilde een gebouw dat duurzaam is, betaalbaar en ook nog maatschappelijke betrokkenheid geeft. Architect Tom Jonker kwam met een gebouw, dat op de begane grond allerlei bedrijfjes huisvest ten behoeve van het collectief zoals een dansschool, ruimten om werkervaring op te doen en een meditatieruimte. Daarboven zijn de woningen gesitueerd, elke woning heeft een eigen indeling naar de wensen van de bewoner. Duurzaamheid wordt bereikt door bijvoorbeeld zonnepanelen en een collectief warmte net, maar ook hergebruik van douchewater, moestuinen en een boomgaardje.[7] Het ontwerp werd genomineerd voor de Amsterdamse Architectuur Prijs 2019, maar kreeg die uiteindelijk niet; Hotel Jakarta sleepte de prijs in de wacht.

Op nummer 20 met tevens een ingang aan de Voorburgstraat is Brandweerkazerne Pieter gevestigd. Het dateert uit 1970/1971 en was lange tijd de modernste brandweerkazerne. De P van Pieter is afkomstig van de Poelwijkstraat. Het is deels een voortzetting van de Brandweerkazerne G aan de Nicolaas Beetsstraat, die plaats moest maken voor uitbreidingen van het Wilhelmina Gasthuis (G van Gasthuis). Het ontwerp kwam van de architect G. A. van de Paardt van de Dienst der Publieke Werken. Het gebouw valt op door haar metershoge brandslangenwasserij/drogerij.