Zwartmaskerpitta
De zwartmaskerpitta (Pitta anerythra) is een vogelsoort uit de familie van pitta's (Pittidae).
| Zwartmaskerpitta IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2016) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Pitta anerythra Rothschild, 1901 | ||||||||||||
Afbeeldingen Zwartmaskerpitta op  | ||||||||||||
Zwartmaskerpitta op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
De zwartmaskerpitta is 15 cm lang, hij heeft een zwarte kop en is verder van boven mosgroen. Op de vleugel zit een glinsterend, turquoise (groeneblauwe) vlek. De buik en de borst zijn lichtbruin tot bleek okerkleurig.[2]
Leefwijze
Hoewel de dieren kunnen vliegen, geven ze er doorgaans de voorkeur aan om op de grond te blijven. Hun voedsel vinden ze op bosbodem en bestaat uit ongewervelde dieren zoals insecten, wormen en slakken.
Verspreiding en leefgebied
De zwartmaskerpitta is endemisch op het eiland Bougainville (Papoea-Nieuw-Guinea). Tot ongeveer 1940 was de vogel daar betrekkelijk algemeen. In 1994 werd de vogel aangetroffen op Choiseul en Santa Isabel (Solomonseilanden).
De soort telt 3 ondersoorten:
- P. a. anerythra: Bougainville.
- P. a. nigrifrons: Choiseul.
- P. a. pallida: Santa Isabel.
Status
De habitat van de zwartmaskerpitta wordt bedreigd door het kappen van hout in het tropisch regenbos en mogelijk ook door de introductie van huisdieren als katten en honden op de eilanden. Daarom is het een kwetsbare soort van de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|