Piracicaba (gemeente)

Piracicaba (Tupí-Guaraní, "plaats waar de vis stopt") is een Braziliaanse stad en gemeente in de staat São Paulo. De stad is gelegen op ongeveer twee uur rijden van de hoofdstad São Paulo en telde 397.322 inwoners in 2017[1] op een oppervlakte van 1.378 km².

Piracicaba
Plaats in Brazilië

Situering
RegioZuidoost
StaatSão Paulo
MesoregioPiracicaba
MicroregioPiracicaba
Coördinaten22° 44′ ZB, 47° 39′ WL
Algemeen
Oppervlakte1.378,069 km²
Inwoners (2017)397.322[1]
(288,13 inw./km²)
Hoogte547 m
BurgemeesterBarjas Negri[2] (PSDB)
(2017–2020)
Websitepiracicaba.sp.gov.br
Detailkaart
Locatie van Piracicaba in de staat São Paulo
Foto's
Piracicaba en de gelijknamige rivier
Portaal    Brazilië

Piracicaba is nauw verbonden met de Hogere Landbouwschool Luiz de Queiroz (Escola Superior de Agronomia Luiz de Queiroz, ESALQ), de meest prestigieuze van het Zuid-Amerikaanse continent waarvoor grootgrondbezitter Luiz Vicente de Sousa Queiroz land schonk. De ESALQ is verbonden aan de universiteit van São Paulo (USP) en leidt hooggeschoolde landbouwingenieurs op.

Voetballer José Altafini werd in Piracicaba geboren.

Geschiedenis

In 1776 besloot de regering in São Paulo om onder andere bij de monding van de Piracicaba met de Tietê nederzettingen te stichten die de expedities en handelsscheepvaart konden ondersteunen. Opperbevelhebber Antônio Correa Barbosa besloot hiervoor echter een beter verbonden en toegankelijk gebied 90 km voor de watervallen uit te kiezen. Op 1 augustus 1776 werd Piracicaba gesticht, en een jaar later kreeg de stad gemeenterechten. In 1784 werd de stad verplaatst naar de andere rivieroever, omdat de bodem daar vruchtbaarder was. Pas aan het eind van de eeuw kwam de stad tot bloei dankzij de scheepvaart over de rivier en de verbouwing van suikerriet.

In 1821 kreeg Piracicaba stadsrechten. Als aandenken aan de vastlegging van de eerste Grondwet van Portugal werd de naam van de stad veranderd in Vila Nova da Constituição (Portugees: "Nieuwe stad van de Grondwet"). Hierna ontwikkelde de stad zich snel verder, een jaar later was er sprake van een gemeenteraad. De stad legde zich verder toe op de verbouwing van suikerriet en werd tevens een grote afnemer van slaven.

In 1877 werd de naam van de stad op initiatief van de toenmalige senator en toekomstige president Prudente José de Morais e Barros veranderd in Piracicaba. In datzelfde jaar werd de stad aangesloten op het spoorwegnet van de Companhia Ituana de Ferrovias. In 1881 werd in Picacariba de grootste suikerfabriek van Brazilië opgericht. Naarmate slavernij meer en meer verboden werd, werden de slaven vervangen door machines en betaalde arbeidskrachten.

Opkomst en neergang

De stad werd na 1890 de belangrijkste stad van de toenmalige Regio Campinas en was het, gemeten naar aantal inwoners, de op drie grootste stad van de staat. In 1900 was er elektrisch licht en telefoon.

Vanaf het midden van de jaren '50 stagneerde de stad door haar eenzijdige afhankelijkheid van de suikerrietwinning, terwijl in het hele land de prijs van suikerriet daalde, en door het uitblijven van nieuwe economische activiteiten. Er werden te laat noodzakelijke maatregelen getroffen, waardoor weliswaar de industrialisatie op gang kwam maar nog steeds met de nadruk op de verwerking van suikerriet. Nog erger was de concurrentie van het nabijgelegen Campinas, dat tevens in geografisch opzicht in het voordeel was (doordat het rechtstreeks in verbinding stond met de haven van Santos en dichter bij de hoofdstad São Paulo is gelegen. Tegenwoordig is Piracicaba in economisch opzicht van Campinas afhankelijk en alleen nog op regionaal niveau van belang.

Geboren

Overleden
Zie de categorie Piracicaba van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.