Pieter Barends

Pieter Barends was op Urk geboren en was daar zeilmaker. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, woonde hij in Den Helder, waar hij een winkel in scheepsartikelen had. Achter de winkel had hij een zeilmakerij. Hij had daardoor veel contacten met de marine, scheepvaart en jachthavens. In 1941 moesten alle bewoners vanwege bombardementen op de marinehaven uit Den Helder weg. Hij verhuisde eerst naar een huisje in de duinen bij Groote Keeten, een kleine badplaats ten zuiden van Den Helder. Medio augustus 1942 werd Petten en een groot gedeelte van de kuststrook ontruimd omdat de Atlantikwall gebouwd werd. Barends verhuisde met vrouw, zoontje en moeder naar Krommenie.

Achter hun huis op het Mad in Krommenie was een sloot, waar hij onopvallend aan bootjes kon knutselen. Hij moest voorzichtig te werk gaan, want de buren waren NSB'ers. Zij dachten dat het zijn hobby was, maar in werkelijkheid was hij bezig bootjes klaar te maken voor Engelandvaarders. Van stalen buizen en zeildoek maakte hij een demontabele buiskap die de boeg verhoogde en zodoende de kleine bootjes veilig door de branding en hoge golfslag kon leiden. Ook de reling werd verhoogd met ijzeren pennen en zeildoek.

Zo hielp hij op 6 juni 1940 Kees van Eendenburg, Karel Michielsen en Freddie Vas Nunes die met de Bebèk uit Noordwijk vertrokken en veilig in Great Yarmouth aankwamen, op 28 april 1941 twee marine-officieren Jan Storm van 's Gravesande en Abraham de Jong, die bij de Hondsbossche Zeewering vertrokken en ook de overkant haalden, en 2 juni 1941 Bob Gazan en Rob Kieviets, die helaas de overkant niet haalden. Ook voor de Yvette van Jan Bartlema maakte hij in 1943 nog een buiskap.

Na een verblijf in het sanatorium in Bentveld verhuisde hij in 1946 met zijn gezin terug naar Den Helder, in 1947 overleed hij zwaar verzwakt aan tbc. Het werd begraven op het kerkhof in Den Helder[1].