Forbol

Forbol is een natuurlijke, plantaardige organische verbinding. Het is een diterpeen van de tigliaan-klasse. Forbol werd voor het eerst geïsoleerd in 1934 als hydrolyseproduct van croton-olie, welke gewonnen wordt uit de zaden van de plant Croton tiglium.[2][3][4][5][6] De structuur van forbol werd in 1967 opgehelderd.[7][8] De stof lost makkelijk op in de meeste polaire organische oplosmiddelen, en ook in water.

Forbol
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van forbol
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)
C20H28O6
IUPAC-naam1,1a,1b,4,4a,7a,7b,8,9,9a-decahydro-4a,7b,9,9a-tetrahydroxy-3-(hydroxymethyl)-1,1,6,8-tetramethyl-5H-cyclopropa[3,4]benz[1,2-e]azulen-5-on
Andere namen4β,9α,12β,13α,20-Pentahydroxytiglia-1,6-dieen-3-on
Molmassa364,44 g/mol
CAS-nummer17673-25-5
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Gevaar
H-zinnenH300 - H310 - H315 - H319 - H330 - H335
EUH-zinnengeen
P-zinnenP260 - P264 - P280 - P284 - P302+P350 - P305+P351+P338
OpslagEen temperatuur van −20°C wordt aanbevolen[1]
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvast
Kleurwit
Smeltpunt(ontleedt) 250-251 °C
Goed oplosbaar inwater, polaire organische oplosmiddelen
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Verscheidene esters van forbol bezitten belangrijke biologische eigenschappen, waarvan de mogelijkheid om als tumorpromotors te fungeren door middel van activering van proteïnekinase C het meest in het oog springt.[9] Forbolesters lijken op diacylglycerolen, glycerolderivaten waarin twee hydroxygroepen met vetzuren verbonden zijn om esters te vormen. Het meest voorkomende forbolester is 12-O-tetradecanoylforbol-13-acetaat (TPA), ook forbol-12-myristaat-13-acetaat (PMA) genoemd, wat gebruikt wordt in biomedisch onderzoek in modellen voor kankerverwekking. TPA, samen met ionomycine, kan ook gebruikt worden om T-cellen aan te zetten tot activatie, vermenigvuldiging, en de productie van cytokine, en wordt gebruikt in protocols voor intracellulaire kleuring van deze cytokinen.[10]

Zie de categorie Phorbols van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.