Philippe Collin

Philippe Collin groeide op in de Brusselse gemeente Anderlecht. Zijn vader Octave Collin was de schoonbroer van Constant Vanden Stock. Toen zijn vader, een partner van Vanden Stock in de brouwerij Belle-Vue, in 1962 overleed, nam Vanden Stock hem onder zijn hoede. Tijdens zijn jeugd bracht hij dan ook veel tijd door met zijn neef Roger Vanden Stock. Na het overlijden van zijn vader is Collin samen met zijn neef voor de brouwerij beginnen te werken. De twee verkochten de brouwerij begin jaren 90 aan Interbrew.

Hoewel de Vanden Stocks via RSC Anderlecht nauw verbonden waren aan het Belgisch voetbal, koos Collin voor hockey. Hij groeide uit tot een van de beste spelers in België en was meermaals international. In 1972 nam hij deel aan de Olympische Spelen in München. Op de Spelen, die overschaduwd werden door een terroristische aanslag, eindigde België als 10e.

In de jaren 90 werkte Collin zich op in het bestuur van Anderlecht. Hij begon als jeugdcoördinator en werd al snel voorzitter van de jeugdopleiding van paars-wit. Toen Roger Vanden Stock in 1996 zijn vader en voorzitter Constant opvolgde, werd Collin benoemd tot secretaris-generaal. Tot op heden wordt hij beschouwd als de rechterhand van Roger Vanden Stock. Niet veel na zijn aanstelling als secretaris-generaal kwam er een omkoopschandaal aan het licht. Constant Vanden Stock had in 1984 de scheidsrechter van de Europese thuiswedstrijd tegen Nottingham Forest omgekocht. De wedstrijd bepaalde wie naar de finale van de UEFA Cup mocht. Anderlecht won met 3-0 na onder meer een dubieuze strafschop. Jean Elst en René Van Aeken werden bij de betaling van de Spaanse scheidsrechter betrokken. Later trokken de twee naar Vanden Stock om hem te chanteren. Toen Roger Vanden Stock na zijn benoeming als voorzitter weigerde zich door Elst en Van Aeken te laten chanteren, kwam het schandaal aan het licht. Journalist Frank Van Laeken verklaarde in 1997 in zijn boek "Blunderboek van het Belgisch voetbal" dat Collin tijdens de omkoopzaak als geldkoerier had gefungeerd.

In diezelfde periode ging het ook op sportief vlak niet goed met Anderlecht. Heel wat trainers passeerden de revue, waardoor er steeds meer kritiek kwam op het beleid van de nieuwe voorzitter en zijn rechterhand Collin. In het voorjaar van 1999 trad Constant Vanden Stock tijdelijk terug op de voorgrond. De club veroverde een jaar later de landstitel en plaatste zich zo opnieuw voor de Champions League.

In 2004 was er sprake van gerommel in de bestuurskamer. Steeds vaker werden dochters en schoonzonen van zowel Roger Vanden Stock als Philippe Collin bij het beleid van Anderlecht betrokken, hetgeen de toen 90-jarige Constant Vanden Stock niet begreep. Hij spelde zijn zoon en neef via een interview de les en stelde voor om in de toekomst vaker een beroep te doen op de kennis van oud-spelers in plaats van familieleden.

Na het overlijden van Antoine Vanhove in 2009 werd Collin benoemd tot voorzitter van de Technische Commissie van de Koninklijke Belgische Voetbalbond (KBVB).[1][2] Collin werd onder meer verantwoordelijk voor het aanstellen van de bondscoach van de Rode Duivels. Tijdens zijn bewind kreeg hij hevige kritiek van nationale doelman Stijn Stijnen en bondscoach Frank Vercauteren.[3][4]

In 2011 verscheen er een artikel in Sport/Voetbalmagazine waarin te lezen stond dat Collin medeverantwoordelijk was voor het mislukte transferbeleid van Anderlecht.[5]