Peter Verhelst

Peter Roger Arthur Marcel Verhelst (Brugge, 28 januari 1962) is een Vlaams dichter, romancier en theatermaker.

Peter Verhelst
Algemene informatie
Volledige naamPeter Roger Arthur Marcel Verhelst
Geboren28 januari 1962
GeboorteplaatsBrugge
Land België
Beroepdichter, romancier en theatermaker
Werk
Jaren actief1987 – heden
Dbnl-profiel
Portaal    Literatuur

Verhelst debuteerde in 1987 met de dichtbundel "Obsidiaan". Zijn eerste roman, "Vloeibaar harnas" volgde in 1993. Hoewel hij binnen de literatuurwereld bij zijn debuut erkenning kreeg, bleef hij nog geruime tijd leraar Nederlands en Engels in de Brugse hotelschool Ter Groene Poorte. Zijn grote doorbraak kwam in 2000 met zijn roman Tongkat, waarmee hij zowel de Gouden Uil en de Jonge Gouden Uil in België, als de F. Bordewijkprijs in Nederland won. Voor zijn hele oeuvre won hij in 2018 Sybren Poletprijs. Verhelst was de eerste winnaar van deze nieuwe prijs voor experimentele Nederlandstalige schrijvers. De jury prees Peter Verhelst als "een magistrale oeuvrebouwer " en als " de ontwerper van een literair labyrint dat blijft groeien in eenheid en verscheidenheid, waarin je eindeloos kunt dwalen, of een van de vele uitgangen kunt nemen, maar de eindbestemming nooit vindt "[1]

Leven

Peter Verhelst geraakte al op jonge leeftijd sterk geïnteresseerd in boeken en las even vaak 'onbegrijpelijke' zaken als atlassen en encyclopedieën als gewone leesboeken. Later volgde hij de lerarenopleiding in de vakken Nederlands, Engels en geschiedenis waarna hij les gaf in algemene vakken aan het Instituut voor Voeding in Brugge. In 1999 stapte hij uit het onderwijs.

Sinds 2006 is Verhelst als regisseur verbonden aan het theaterhuis NTGent. Daarnaast was hij twee jaar (2009-2011) Gents stadsdichter.

Werk

Postmodernisme

Peter Verhelsts poëzie en proza wordt over het algemeen gerekend tot het postmodernisme, meer bepaald de esthetische variant hiervan. De afwezigheid van een duidelijke verhaallijn, het overdadig gebruik van symbolen die uiteindelijk niks meer betekenen en een grote nadruk op het artificiële van de wereld waarin de romans zich afspelen dragen hieraan bij. In alle romans van Verhelst is er tevens een grote mate aan intertekstualiteit, wat betekent dat zijn boeken verwijzingen bevatten naar andere literatuur, kunst in het algemeen en de 'echte' (of extraliteraire) werkelijkheid. Opvallend is dat voornamelijk beeldende kunst een grote rol speelt in zijn werk. Verhelst zelf is er een absoluut tegenstander van zijn proza of poëzie postmodern te noemen.

Estheticisme vs. ethiek

Critici beschouwen een uitspraak en tevens de kop van een artikel uit de Groene Amsterdammer vaak als een proeve van zijn estheticisme: 'Op engagement zul je mij niet betrappen'[2]. Ook Verhelsts bijzondere, poëtische taalgebruik draagt bij tot de klassering van de auteur als estheticist. Zijn taalgebruik wordt ook vaak 'lichamelijk' genoemd.

De publicatie van de roman Zwerm in 2005 zou echter Verhelsts preoccupatie met het maatschappijkritische onderstrepen en het wetenschappelijk onderzoek rond de auteur een andere richting doen uitgaan.

Politieke aspiraties

Medio april 2007 raakte bekend dat hij zich verkiesbaar stelde voor de federale verkiezingen van juni 2007 voor de partij Groen.

Bekroningen

Belangrijkste werken

Poëzie
  • Obsidiaan (1987)
  • OTTO (1989)
  • Angel (1990)
  • Witte Bloemen (1991)
  • Master (1992)
  • De Boom N (1994)
  • Verhemelte (1996)
  • Verrukkingen (1997)
  • Alaska (2003)
  • Nieuwe Sterrenbeelden (2008)
  • Zoo van het denken (2011)
  • Wij totale vlam (2014)
  • Zing Zing (2016)
  • Koor (2017)
  • Wat ons had kunnen zijn (2018)
  • Zon (2019)

Proza
  • Vloeibaar harnas (1993)
  • Het spierenalfabet (1995)
  • De kleurenvanger (1996)
  • Tongkat (1999)
  • Zwellend fruit (2000)
  • Memoires van een Luipaard (2001)
  • Mondschilderingen (2002)
  • Zwerm (2005)
  • Huis van de Aanrakingen (2010)
  • De allerlaatste caracara ter wereld (2012)
  • Geschiedenis van een berg (2013)
  • De Kunst van het crashen (2015)
  • Voor het vergeten (2018)

Theater
  • Maria Salomé (1997), regie Jan Ritsema
  • Romeo en Julia (studie van een verdrinkend lichaam) (1998), regie Ivo Van Hove
  • Red Rubber Balls (1999), choreografie Thierry Smits
  • S*ckmyp (2000), muziek Eric Sleichim, video Peter Misotten
  • AARS! (2000), regie Luk Perceval
  • Scratching the inner fields (2001), regie Wim Vandekeybus
  • Het sprookjesbordeel (2002), regie Peter Verhelst
  • Blush (2002), regie Wim Vandekeybus
  • Sonic Boom (2002), regie Wim Vandekeybus
  • Philoctetes Fortify My Arms (2003), regie Eric Joris
  • CRASH (2004), regie Eric Joris
  • Richard III (2005), regie Johan Simons
  • Edward II, Ed is dead forever yours (2007), regie Johan Simons
  • Lex (2009), regie Peter Verhelst
  • Julius Caesar (2010), regie Peter Verhelst
  • Terra Nova (2011), regie Eric Joris en Stef De Paepe
  • Medea (2011), regie Paul Koek
  • Nero (2011), regie Peter Verhelst
  • Africa (2013), regie Peter Verhelst
  • Moby Dick (2013), regie Paul Koek
  • Parsifal (2014), regie Peter Verhelst
  • Arthur (2014), regie Paul Koek
  • Hotel Malaria (2015), regie Peter Verhelst

Bibliofiel
  • Zodiac van het satijnen altaar (1991)
  • Salomé (1993)
  • Verrukkingen (1997)
  • Kers op Tong (1999)
  • Kiem p53 (1999)
  • Revelation/Illumination/Vision/Johan Tahon (2000)
  • Zing Zing, 7 gedichten Verhelst, 8 etsen Johan Tahon, Ergo Pers (2015)
  • De Kunst van het Crashen, Antiquariaat De Slegte, Pau Groenendijk (2015)
  • Voor het vergeten, Antiquariaat De Slegte, Pau Groenendijk (2018)

Geïllustreerde boeken
  • Het Geheim van de Keel van de Nachtegaal (2008), geïllustreerd door Carll Cneut, uitg. De Eenhoorn
  • De jongen, de neushoornvogel, de olifant, de tijger en het meisje (2015), geïllustreerd door Carll Cneut, uitg. De Eenhoorn
  • De zeer vermoeide man en de vrouw die hartstochtelijk van bonsai hield (2016), geïllustreerd door Kaatje Vermeire, uitg. De Eenhoorn

Noot
  1. Nieuwe literaire prijs voor Vlaamse schrijver Peter Verhelst. NOS (07 oktober 2018). Geraadpleegd op 5 december 2019.
  2. Sander Pleij, ‘op engagement zul je mij niet betrappen’ peter verhelst. De Groene Amsterdammer (20 november 1996). Geraadpleegd op 7 december 2018.
  3. Peter Verhelst laureaat 9de Poëzieprijs Melopee Laarne. Poëzieprijs Melopee (14 november 2017). Geraadpleegd op 5 december 2019.
  4. Ultimas laureaten 2018. Ultimas (5 februari 2019). Geraadpleegd op 8 februari 2019.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.