Peter Frampton
Peter Frampton (Beckenham (Londen), 22 april 1950) is een Engels muzikant, vooral bekend door zijn solowerk in de helft van de jaren '70 als "arena-rocker".
Peter Frampton
| ||||
 | ||||
Peter Frampton op het Ottawa Bluesfest in 2011. | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 22 april 1950 te Beckenham | |||
| Land |  | |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | arenarock, rock | |||
| Act(s) | The Herd, Humble Pie | |||
| Officiële website (en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel | ||||
| Bekende instrumenten | ||||
| talkbox | ||||
| ||||
Biografie
Hij begon al gitaar te spelen tijdens zijn schooltijd, in drie verschillende bands. De laatste band, The Preachers, gemanaged door Bill Wyman van The Rolling Stones, trad zelfs een keer op tv op en maakte een plaat: Hole in My Soul (Columbia DB7680). Op 16-jarige leeftijd trad hij toe tot The Herd en werd een tieneridool in Groot-Brittannië. Vervolgens werkte hij samen met Steve Marriott (van de Small Faces) in de groep Humble Pie, en verder op albums van Harry Nilsson, Jerry Lee Lewis, en George Harrison. Hij verhuisde in 1972 naar de Verenigde Staten en ging solo met het album Wind of Change.
Peter Frampton is bekend wegens het gebruik van de zogenaamde jappiotube in het 14 minuten durende "Do You Feel Like We Do", en het kortere "Show Me the Way". Dit waren allebei nummers op het album Frampton Comes Alive! (1976), waarvan hij 6 miljoen exemplaren verkocht en waarmee hij definitief doorbrak. De opvolger, I'm in You uit 1977, verkocht slechts 1 miljoen exemplaren, nog net platina maar het gaf wel aan dat zijn populariteit tanende was. Datzelfde jaar speelde Frampton in de film Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band; daarna raakte hij betrokken bij een ernstig auto-ongeval op de Bahama's. Hij herstelde en bleef nog platen maken, maar kwam niet meer bovenaan in de hitlijsten.
Omdat Frampton in de schulden raakte werd hij in 1987 gitarist/zanger in David Bowies begeleidingsband tijdens diens Glass Spider Tour. Bowie en Frampton waren al bevriend sinds de jaren 60, voordat één van beiden echt beroemd was.
Eind jaren 90 speelde Frampton bij Ringo's All Starr Band.
Ter gelegenheid van 35 jaar Frampton Comes Alive ondernam hij in 2011 een tournee waarbij het album integraal werd gespeeld. In hetzelfde jaar kreeg hij een ster in de Music City Walk of Fame in Nashville. In 2014 werd hij opgenomen in de Musicians Hall of Fame.
Discografie
Studioalbums
- Thank You Mr Churchill (2010)
- Fingerprints (2006)
- Now (2003)
- Peter Frampton (1994)
- When All the Pieces Fit (1989)
- Premonition (1986)
- The Art of Control (1982)
- Breaking All the Rules (1981)
- Where I Should Be (1979)
- I'm in You (1977)
- Frampton (1975)
- Somethin's Happening (1974)
- Frampton's Camel (1973)
- Wind of Change (1972)
- All blues (2019)
Livealbums
- 2004 Summer Tour (2004)
- Live in San Francisco March 24, 1975 (2004)
- Live in Detroit (2000)
- Frampton Comes Alive II (1995)
- Frampton Comes Alive! (1976)
Radio 2 Top 2000
| Nummer(s) met noteringen in de Radio 2 Top 2000 | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Baby, I love your way | 1936 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
| Show me the way | 967 | 891 | 933 | 712 | 727 | 937 | 912 | 1062 | 1551 | 1028 | 1112 | 1128 | 1067 | 1069 | 1236 | 1091 | 1414 | 1538 | 1400 | 1780 | 1888 |
Externe links
 |
Zie de categorie Peter Frampton van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |