Periplasma
De periplasmatische ruimte of periplasma is een ruimte tussen de binnenste celmembraan en buitenste membraan bij gram-negatieve bacteriën of de equivalente ruimte buiten de binnenste membraan bij gram-positieve bacteriën. Het kan tot 40% van het celvolume beslaan bij gram-negatieve species, maar is drastisch smaller bij de gram-positieve.[1] Het periplasma bevat een los netwerk van mureïne (peptidoglycaan), evenals een 'gel' die veel periplasmatische eiwitten bevat. Het betreft hydrolytische enzymen,[2] bindingsproteïnen voor het ABC-transport en chemoreceptoren voor de chemotaxis. Andere enzymen in het periplasma zijn betrokken bij verschillende biochemische pathways, zoals de peptidoglycaansynthese, het elektronentransport en het xenobiotisch metabolisme.[3] De buitenste membraan heeft dus als voornaamste functie om die periplasmatische eiwitten dicht bij de cel te houden. Bij sommige bacteriën bevat het periplasma ook bèta-lactamase, een enzym verantwoordelijk voor de afbraak van penicilline. Dit kan van klinisch belang zijn wanneer we spreken over antibiotica resistentie.
![](../I/m/Gram_negative_cell_wall-nl.svg.png)
Ander gebruik
In gist verwijst de term "periplasmatische ruimte" naar de dunne regio tussen de plasmamembraan en de celwand. (Bij bacteriën is het een eigenlijk deel van de celwand)
Referenties
- Otto Holst; Guntram Seltmann, The Bacterial Cell Wall. Springer, Berlijn. ISBN 3-540-42608-6.
- Kenneth J. Ryan; C. George Ray, Sherris Medical Microbiology: An Introduction to Infectious Diseases. McGraw-Hill Medical Publishing Division, New York (2004). ISBN 0-8385-8529-9.
- Klein, Donald W.; Prescott, Lansing M.; Harley, John, Microbiology. McGraw-Hill Higher Education, Boston (2005). ISBN 0-07-295175-3.
Meer info
- D. White, The Physiology and Biochemistry of Prokaryotes, Oxford University Press, Oxford, 2000, pp. 22.