Paulus (exarch van Ravenna)

Paulus was van 723 tot zijn dood in 727 exarch van Ravenna.

Hij is waarschijnlijk dezelfde persoon als de Byzantijnse Dux Paulicius die rond 697 de grens bij Heraclea versterkte. In latere geschriften van Johannes de Diaken die de eerste geschiedenis van Venetië schreef is sprake van ene Paolucco Anafesto die in 697 tot eerste Doge van Venetië gekozen zou zijn. Daar is echter in eerdere bronnen niets van terug te vinden. Paolucco de Doge is waarschijnlijk in werkelijkheid de Byzantijnse Dux Paulicius.

Paul werd in 723 exarch van Ravenna in een tijd waarin het iconoclasme van keizer Leo III tot grote opschudding in het Byzantijnse Italië zorgde. Tot deze tijd was de Paus trouw geweest aan de Byzantijnse keizer. Nu de keizer zich met een geloofskwestie ging bemoeien die in het westen eigenlijk niet zo speelde begon de paus uit te zien naar een andere bondgenoot tegen de oprukkende Longobarden. In 727 kwam het tot openlijke rebellie tegen de keizer in het Exarchaat. Paul werd vermoord en plaatselijk kozen de garnizoenen hun eigen leiders die hun onafhankelijkheid uitriepen. In Venetië was dat Orso Ipato die zich Dux ofwel Doge ging noemen. Na Pauls tijd ging het snel bergafwaarts met het Exarchaat dat met de inname van Ravenna door de Longobarden in 751 ten einde kwam.