Paul Signac

Paul Signac (Parijs, 11 november 1863 – aldaar, 15 augustus 1935) was een Frans kunstschilder en graficus. Hij wordt naast Georges Seurat gezien als de belangrijkste vertegenwoordiger van het pointillisme en was een van de oprichters van de Salon des Indépendants (1884).

Paul Signac
Paul Signac, 1923
Persoonsgegevens
Geboren11 november 1863
Overleden15 augustus 1935
Geboorteland Frankrijk
Beroep(en)kunstschilder
Oriënterende gegevens
Stijl(en)pointillisme
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur

Schilderstijl

Signac begon met schilderen in 1882. Hij was autodidact en oriënteerde zich in het begin op de impressionisten Claude Monet en Armand Guillaumin. Hij wees echter de vluchtigheid van hun werkwijze van de hand en nam een voorbeeld aan de strenger uitgewerkte composities van de klassieker Eugène Delacroix.

Signac werkte met Georges Seurat op basis van de theoretische grondslagen betreffende kleurwerking die het uitgangspunt vormden voor het neo-impressionisme. In deze richting paste hij in zijn werk het pointillisme (ook 'divisionisme' genoemd) consequent toe. Net als Seurat mengde hij zijn kleuren alleen met wit. De kleuren werden niet verder op het palet of op het doek gemengd. De zuivere kleuren werden in vele punten aangebracht en pas in het oog van de toeschouwer optisch gemengd tot een genuanceerd kleurenscala. Signac is tot aan zijn dood overtuigd woordvoerder en uitvoerder van het neo-impressionisme gebleven. Hij heeft naast Seurat vele kunstenaars geïnspireerd. Vele schilders lieten echter al na enkele jaren het pointillisme los omdat de stijl zeer arbeidsintensief was en de theorie vrij streng en dogmatisch.

Het pointillisme had in Frankrijk als bekendste volgelingen: Camille Pissarro, Maximilien Luce, Henri-Edmond Cross, Henri Le Sidaner. Belgische volgelingen waren onder andere Théo Van Rysselberghe, Georges Lemmen en Henri van de Velde. Ook in Nederland is de stroming een tijd in zwang geweest met bekende namen als Jan Toorop, Ferdinand Hart Nibbrig, Johan Joseph Aarts, Jan Vijlbrief en Henk Bremmer, welke laatste van groter belang was als kunstadviseur voor onder andere Helene Kröller-Müller.

Signac schilderde voornamelijk havens en schepen en werkte zowel op locatie als in zijn atelier. Van veel schilderijen werd op locatie een studie in aquarel gemaakt, soms met extra aantekeningen qua kleuruitwerkingen voor het latere schilderij. Anders dan de secuur uitgewerkte neo-impressionistische of pointillistische schilderijen zijn de aquarellen snel maar zeker virtuoos gepenseeld. Na ongeveer 1890 werd zijn pointillé wat groter neergezet. In zijn beste werken wordt door optische menging een harmonische en uitermate sterke lichtwerking verkregen.

Zijn invloed is groter dan vaak wordt gedacht. In 1904 logeerde een van de grootste en bekendste kunstenaars van de 20e eeuw bij hem in zijn villa te Saint-Tropez. Deze kunstenaar, Henri Matisse was de grondlegger van het in beginsel door neo-impressionisme geïnspireerde fauvisme.

Galerij

Schilderijen
  • Les modistes, 1885-86
  • Spoorwegknooppunt bij Bois-Colombes, 1885, olieverf op doek, 46,4 x 65 cm
  • Gezicht op Collioure, 1887
  • Cassis. Cap Lombard, Opus 196 , 1889
  • Femmes au puits, 1898
  • Het ontbijt, 1886-87
  • The Jetty at Cassis, 1889
  • The Bonaventure Pine, 1893
  • Havengezicht, 1895, lithografie, 44 x 32,7 cm
  • Golfe Juan, 1896, olieverf op doek,
  • Port St. Tropez
  • De haven van Rotterdam
  • View of the Port of Marseilles, 1905
  • Lighthouse at Groix, 1925
  • Palais des Papes Avignon, 1909
  • Entrée du port de Marseille, 1898

Musea
Georges Seurat: Paul Signac, 1890

De schilderijen van Signac zijn in diverse musea te zien, onder andere in:

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.