Georges Seurat

Hij studeerde aan de École des Beaux Arts in 1878 en 1879. Zijn leermeester was een volgeling van Jean Auguste Dominique Ingres. De jonge Seurat werd sterk beïnvloed door Rembrandt en Francisco Goya.

Hij verliet de École des Beaux-Arts in 1879 om in militaire dienst te gaan in Brest. Daar tekende hij scènes van de stranden en de zee. Een jaar later keerde hij terug naar Parijs en studeerde bij Lehmann. Zijn stijl was echter onconventioneel en spoedig verliet hij de school. In die tijd deelde Seurat een studio met Edmond-François Aman-Jean. Een aantal van zijn werken gebruikt de oevers van de Seine als decor, bij het eiland van La Grande Jatte, een twee kilometer lang, smal eiland in de Seine, in Neuilly-Sur-Seine, een voorstad van Parijs.

Samen met Paul Signac legde hij zich toe op de theoretische grondslagen van de kleurwerking. Zijn techniek van de weergave van licht door gebruik te maken van kleine penseelstreken met contrasterende kleuren werd bekend als divisionisme (kleurdeling). Een minder juiste benaming is Pointilisme, omdat dit meer duidt op de techniek van het opbrengen. Zijn theorie dat de kleine stippen zich van enige afstand bezien in het oog van de toeschouwer vermengen, toetste hij voor het eerst in het grote doek La baignade à Asnières (1883-1884; National Gallery, Londen), waarbij de kleuren zelf nog wel gemengd waren.

In volgende werken, onder meer het grote doek Dimanche d'été à la Grande Jatte (1886; Art Institute of Chicago in Chicago) plaatste hij onvermengde kleuren naast elkaar, een werkwijze die kenmerkend is voor het neo-impressionisme, waarvan hij een markant vertegenwoordiger is.

Seurat schilderde behalve een aantal grote stukken vooral landschappen, enkele genrestukken en portretten. Zijn vormgeving is evenwichtig, strak en geometrisch van opbouw. Niet alleen in technisch opzicht maar ook naar de sfeer onderscheidt de stijl van Seurat zich van het impressionisme onder andere doordat hij al spoedig geen aandacht meer schonk aan het natuurlijke licht maar de meeste van zijn grote werken in zijn atelier vervaardigde.

In zijn latere werk op groot formaat concentreerde hij zich vooral op het weergeven van beweging, bijvoorbeeld in Le chahut (1889-1890; Kröller-Müller Museum in Otterlo) en Le cirque (1891; onvoltooid; Musée D'Orsay in Parijs).

• La baignade à Asnières, 1883-1884
• De Seine bij Courbevoie, 1884, Olieverf op doek, 15,5 × 24,5 cm
• Dimanche d'été à la Grande Jatte, 1886, 207,6 × 308 cm
• Zingende vrouw in een café, 1887, Krijt, 29,5 × 22,5 cm
• De Parade van Seurat, 1889
• Le chahut, 1889-1890
• Le cirque, 1891 (onvoltooid)
• Une Baignade, Asnières, 201 × 300 cm
• The Eiffel Tower
• Corner of the Harbor of Honfleur
• The Chanel at Gravelines
• Boats, Low Tide
• Het circus
• The English Channel at Grandcamp
• Young Woman Powdering Herself
• Port-en-Bessin
• Models
• Les Pêcheurs à la ligne

• Fine Arts Museums of San Francisco
• Kröller-Müller Museum, Otterlo
• Metropolitan Museum of Art, New York
• Museum of Modern Art, New York
• National Gallery, Londen
• National Gallery of Art, Washington D.C.

• 2014 - Seurat, meester van het pointillisme, Kröller-Müller Museum, Otterlo

• 
  Parade
• 
  Blik op de Seine
• 
  Maaier
• 
  Tuinman
• 
  Borduurwerk (moeder van de kunstenaar)

• Georges Seurat op Artcyclopedia met veel links

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Georges Seurat op Wikimedia Commons.