Paul Hausser
Paul Hausser (Brandenburg an der Havel, 7 oktober 1880 - Ludwigsburg, 21 december 1972) was een officier in het Duitse leger.
Paul Hausser
| ||
Bijnaam | “Papa”[1] | |
Geboren | 7 oktober 1880 Brandenburg an der Havel, Brandenburg (provincie), Pruisen, Duitse Keizerrijk | |
Overleden | 21 december 1972 Ludwigsburg, Baden-Württemberg, West-Duitsland | |
Rustplaats | Waldfriedhof, Landkreis München, Beieren, Duitsland[2] | |
Religie | Protestants tot 1940, verklaarde zich Gottgläubig[1] | |
Land/zijde | Flensburgregering | |
Onderdeel | ||
Dienstjaren | 1892 - 1932 1934 - 1945 | |
Rang | SS-Oberst-Gruppenführer en Generaloberst in de Waffen-SS | |
Eenheid | 7. Westpreußisches Infanterie-Regiment Nr. 155 4. (Preußisches) Infanterie-Regiment (Reichswehr) SS-Verfügungstruppe | |
Bevel | 4. (Preußisches) Infanterie-Regiment 10. (Sächsisches) Infanterie-Regiment 2. SS-Panzer-Division Das Reich 19 oktober 1939 - 14 oktober 1941 II. SS-Panzerkorps 14 september 1942 - 28 juni 1944 7e Leger 28 juni 1944 - 20 augustus 1944 Heeresgruppe Oberrhein 23 januari 1945 - 24 januari 1945 Heeresgruppe G 29 januari 1945 - 2 april 1945 | |
Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
Onderscheidingen | Zie decoraties |
Hausser werd geboren in een Pruisische militaire familie. Haussers vader, Kurt Hausser was een majoor in het Deutsches Heer. Hij meldde zich voor een loopbaan in het leger in 1892 en was tot 1896 cadet op de militaire school in Koslin. Na 1896 ging hij naar de militaire academie in Berlin-Lichterfelde, waar hij afstudeerde in 1899. Op 20 maart 1899 werd hij een luitenant en werd hij in het 155e Infanterie Regiment geplaatst in Ostrowo in Posen. Op 1 oktober 1903 werd Hausser adjudant van het 2de bataljon van het 155e regiment. Hij bleef in deze positie tot 1 oktober 1908. Omdat men een bijzondere militair in hem zag, ging hij vanaf oktober 1908 naar de Oorlogsacademie in Berlijn, waar hij slaagde op 21 juli 1911.
Vanaf 1912 bleef hij in het leger, ook tijdens de Eerste Wereldoorlog. In 1927 werd hij kolonel in het Duitse leger. Op 31 januari 1932 ging hij met pensioen met de rang van luitenant-generaal. Hausser ging na zijn pensioen bij de rechtse Stahlhelm-organisatie voor gepensioneerde militairen. Hierin werd hij in 1933 hoofd van Brandenburg-Berlin. Al snel werd deze organisatie - nog in 1933 - overgenomen door de SA. In 1934 verwisselde hij deze voor de SS en in 1937 werd hij ook lid van de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij. Hausser was een van de grondleggers van de Waffen-SS en een van de belangrijkste leiders.
Van oktober 1939 tot oktober 1941 voerde hij het bevel over de 2. SS-Panzer-Division Das Reich. Hij vocht met deze legereenheid aan het oostelijke en het westelijke front. Daarbij raakte de militair twee keer zwaargewond; hij verloor als gevolg van krijgshandelingen een oog. In de SS bereikte hij de rang van Oberstgruppenführer en in de Waffen-SS klom Hausser op tot Generaloberst.
Eenheden onder Haussers bevel waren tijdens de Tweede Wereldoorlog verantwoordelijk voor oorlogsmisdaden, maar hij werd daar zelf nooit voor berecht. Na de Duitse capitulatie werd hij door de Amerikanen krijgsgevangen genomen. Bij het Proces van Neurenberg trad hij op als getuige à decharge voor de Waffen-SS. In 1949 kwam hij weer vrij.
Na zijn vrijlating beijverde Hausser zich om een beeld te scheppen van de Waffen-SS als een apolitieke organisatie die louter als een soort 'vierde onderdeel van de Wehrmacht' te zien was en geen verantwoordelijkheid droeg voor de gruweldaden van het nazi-regime. Hij bedreef deze lobbywerkzaamheden onder meer als woordvoerder van HIAG, een vereniging van oud-leden van de Waffen-SS.
Militaire loopbaan
- Kadet: 1892[1]
- Leutnant: 20 maart 1899[1]
- Oberleutnant: 19 augustus 1909[1]
- Hauptmann i.G: 1 maart 1914 (bevorderingsakte vanaf 1 oktober 1913)[1]
- Major: 22 maart 1918[1]
- Oberstleutnant: 1 april 1923 (bevorderingsakte vanaf 15 november 1922)[1]
- Oberst: 1 november 1927 (bevorderingsakte vanaf 1 juli 1927)[1]
- Generalmajor: 1 februari 1931[1]
- Titulair Generalleutnant: 31 januari 1932[1]
- SS-Standartenführer SA-Reserve: 1 maart 1934[1]
- SS-Standartenführer:[3] 15 november 1934 (bevorderingsakte vanaf 1 november 1934)[1]
- SS-Oberführer[4] 1 juli 1935[1]
- SS-Brigadeführer[4] 22 mei 1936[1]
- SS-Gruppenführer: 1 juni 1939[1]
- Generalleutnant in de Waffen-SS: 19 november 1939[1]
- SS-Obergruppenführer en General in de Waffen-SS: 1 oktober 1941[1]
- SS-Oberst-Gruppenführer en Generaloberst in de Waffen-SS: 1 augustus 1944[1]
Lidmaatschapnummer
Decoraties
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 8 augustus 1941 als SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de Waffen-SS & Commandant van de SS-Divisie "Reich", Russisch front[6][7][1]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.261) op 28 juli 1943 als SS-Obergruppenführer en General in de Waffen-SS, Bevelvoerend-generaal van het SS-Pantserkorps, Oostfront[6][7][1]
- Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden (nr.90) op 26 augustus 1944 als SS-Oberst-Gruppenführer en Generaloberst in de Waffen-SS, Opperbevelhebber van het 7e Leger, Westelijk front[6][7][1]
- IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse[8][9] en 2e Klasse[9]
- SS-Ehrenring[4][1]
- Gouden Ereteken van de NSDAP op 30 januari 1943[7][10][1]
- Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (17 juni 1940)[1][7][11] en 2e Klasse (27 september 1939)[1][7][11]
- Ehrendegen des Reichsführers-SS[4][1]
- Frederikskruis[12][1]
- Ridderkruis van de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden[10][1]
- Ridder der Eerste Klasse in de Albrechtsorde met Zwaarden[10][12][1]
- Ridder der Eerste Klasse in de Frederiks-Orde met Zwaarden[12][1]
- Oostenrijkse Orde van de IJzeren Kroon, 3e Klasse met Oorlogsdecoratie op 11 juli 1918[10][12]
- Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[8][1]
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie de categorie Paul Hausser van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |