Patrick Pothuizen

In de jeugd speelde hij bij CVV Vriendenschaar en Vitesse. Pothuizen begon zijn carrière in het betaalde voetbal bij Vitesse uit Arnhem, waar hij debuteerde in het seizoen 1992/1993. Na anderhalf seizoen (en tien gespeelde wedstrijden) vertrok hij voor een half jaar naar Dordrecht '90.

In 1994 tekende de verdediger een contract bij N.E.C., waar hij zes seizoenen achtereen basisspeler was. Hij kwam in die periode tot meer dan 175 officiële wedstrijden voor de ploeg en daarin scoorde hij dertien keer.

In 2000 keerde hij terug bij zijn jeugdclub Vitesse, maar dat bleek geen succes, mede wegens de afkeer van de supporters jegens hem als oud-N.E.C.speler. Hij speelde maar acht wedstrijden in de competitie (één goal) en drie Europese wedstrijden, tegen Maccabi Haifa en Internazionale. Toch konden ze hem bij Vitesse niet waarderen. Na een half jaar vertrok hij dan ook.

Na de winterstop streek hij neer bij FC Twente. In Enschede speelde Pothuizen drie en een half jaar, voordat hij in de zomer van 2004 weer terugkeerde bij N.E.C. Hij speelde precies honderd Eredivisiewedstrijden in Overijssel. Bovendien won hij daar zijn enige prijs ooit. In 2001 speelde hij in de finale van de Amstel Cup 95 minuten mee tegen PSV. Uiteindelijk zag Pothuizen zijn teamgenoten na strafschoppen met 3-4 winnen.

Vanaf het seizoen 2004/05 stond Pothuizen weer zes jaar onder contract bij N.E.C. Pothuizen kwam hier minder aan spelen toe dan in eerdere jaren, maar speelde tot en met het seizoen 2009/10 in Nijmegen. Hier had hij vooral een coachende rol heeft in de jonge spelersgroep. Toch was hij zo nu en dan belangrijk op het veld. Op 16 maart 2008 stond N.E.C. namelijk thuis met 1-2 achter tegen Sparta Rotterdam. Trainer Mario Been besloot daarom Pothuizen als stormram in te brengen voor Muslu Nalbantoglu. In de 82'ste en de 86'ste minuut scoorde Pothuizen, waardoor de achterstand werd omgezet in een 3-2 voorsprong. Uiteindelijk werd het 4-2 en kreeg Pothuizen amper tien minuten nadat hij was ingewisseld weer een publiekswissel van Been. Hij stond ook bekend om zijn temperament en het pakken van vele gele kaarten. Vlak voor het einde van zijn carrière in de Eredivisie behaalde hij een twijfelachtig record. Op zondag 2 mei 2010 pakte hij tegen Ajax zijn 84'ste gele kaart in de Eredivisie. Daarmee nam hij record over van FC Utrecht-icoon Jean-Paul de Jong, die er eentje minder wist te verzamelen.

Op 12 mei 2010 werd bekend dat N.E.C. het aflopende contract met Pothuizen niet zou verlengen.[1]

Pothuizen vertrok in de zomer van 2010 naar de Groesbeekse amateurclub De Treffers. In het seizoen 2011/12 werd hij Treffers speler van het jaar. In 2012 ging hij zich op een trainersloopbaan richten. Bij DIO '30 ging hij de A1 trainen en was hij als speler ook beschikbaar voor het eerste team. Bij DIO was Luuk Maes, met wie hij in het centrum bij N.E.C. een duo vormde, hoofdtrainer.[2] Na het seizoen 2013/14 werd hij op het amateurvoetbalgala van De Gelderlander uitgeroepen tot beste speler in de categorie 3e t/m 6e klasse.[3] Vanaf het seizoen 2019/20 traint Pothuizen Astrantia SV.