Patrice Leconte

Patrice Leconte groeide op in Tours, waar hij studeerde aan het Lycée Descartes. Hij begon als amateur op jeugdige leeftijd films te maken, samen met een van zijn broers. Ze maakten verscheidene korte films op 8 en op 16 millimeter.

In 1967 trok hij naar Parijs, waar hij verder studeerde en op de filmschool IDHEC een opleiding volgde. Hij was teleurgesteld in het onderwijs op de academie, maar bracht veel tijd door in het archief waar hij films van de Nouvelle Vague, zoals van François Truffaut, bekeek.

Dankzij zijn leraar Jean-André Fieshi kreeg hij een baantje als redacteur voor het filmtijdschrift Cahiers du cinéma, en tegelijkertijd maakte hij cartoons voor het blad Pilote. Hij produceerde enkele reclamefilms, en maakte ook speelfilms, maar deze bleven onopgemerkt of werden door de critici slecht ontvangen. Omwille van het uitblijven van succes richtte hij zich meer op het maken van reclame.

In 1978 lukte het hem toch om door te breken met de speelfilm Les Bronzés. De film werd een groot succes. Vervolgens legde hij zich een tiental jaren toe op het maken van filmkomedies. Daarna richtte hij zich op het dramatische genre. Zijn film Monsieur Hire (1989), met Michel Blanc, een van zijn favoriete acteurs, in de hoofdrol, kreeg aandacht op het filmfestival van Cannes. In 1990 werd de film genomineerd voor acht Césars, en won die voor beste geluid. Ook zijn volgende film Le Mari de la coiffeuse (1990), met in de hoofdrollen Jean Rochefort en Anna Galiena, kreeg zeer veel waardering zowel in Frankrijk als daarbuiten, en werd eveneens genomineerd voor 7 Césars. De films die hierop volgden hadden echter weinig succes.

Vanaf 1995 richtte hij zich opnieuw op een ander genre: het kostuumdrama. Met Ridicule wist hij opnieuw het publiek en de critici voor zich te winnen. Bovendien haalde hij met de film in 1997 de César voor Beste regisseur en de César voor Beste film binnen. Daniel Auteuil, een andere acteur fétiche van Leconte, kreeg in 2000 de César voor Beste acteur voor zijn rol in La Fille du pont. In 2006 scoorde Leconte zijn grootste commercieel succes met Les Bronzés 3 : Amis pour la vie, het vervolg op Les Bronzés (1978) en Les Bronzés font du ski (1979), twee van zijn vroegste komedies. Patrice Leconte behoort tegenwoordig tot de meest gewaardeerde Franse filmregisseurs.

• 1976 : Les Vécés étaient fermés de l'intérieur
• 1978 : Les Bronzés
• 1979 : Les Bronzés font du ski
• 1981 : Viens chez moi, j'habite chez une copine
• 1982 : Ma femme s'appelle reviens
• 1983 : Circulez y a rien à voir
• 1985 : Les Spécialistes
• 1987 : Tandem
• 1989 : Monsieur Hire (naar de roman Les Fiançailles de Monsieur Hire van Georges Simenon)
• 1990 : Le Mari de la coiffeuse
• 1991 : Contre l'oubli (groepsfilm)
• 1993 : Tango
• 1994 : Le Parfum d'Yvonne (naar de roman Villa triste van Patrick Modiano)
• 1995 : Lumière et Compagnie (groepsfilm)
• 1996 : Ridicule
• 1996 : Les Grands Ducs
• 1998 : Une chance sur deux
• 1999 : La Fille sur le pont
• 2000 : La Veuve de Saint-Pierre
• 2001 : Félix et Lola
• 2002 : Rue des plaisirs
• 2002 : L'Homme du train
• 2004 : Confidences trop intimes
• 2004 : Dogora : Ouvrons les yeux (documentaire)
• 2006 : Les Bronzés 3 : Amis pour la vie
• 2006 : Mon meilleur ami
• 2008 : La Guerre des miss
• 2011 : Voir la mer
• 2012 : Le Magasin des suicides (animatiefilm)
• 2013 : Une promesse
• 2014 : Une heure de tranquillité

• (en)  Patrice Leconte in de Internet Movie Database