Paralympische Zomerspelen 2008

De XIIIe Paralympische Zomerspelen hadden plaats in Peking, de hoofdstad van de Volksrepubliek China. De Spelen duurden van 6 tot en met 17 september. Er deden zo'n 4.200 sporters uit 148 landen mee. Een maand eerder werden in Peking de Olympische Spelen gehouden.

XIIIe Paralympische Zomerspelen
LocatiePeking, China
Deelnemende landen146
Deelnemende atleten3951 (waarvan 1.383 vrouwen)
Evenementen472 in 20 sporten
Openingsceremonie6 september 2008
Sluitingsceremonie17 september 2008
Officiële opening doorPresident Hu Jintao
JuryeedHao Guohua
Olympische vlamHou Bin
Vorige Spelen2004: Athene (Griekenland)
Volgende Spelen2012: Londen (Verenigd Koninkrijk)
Portaal    Olympische Spelen
Sport

De voorzitter van het organiserende Internationaal Paralympisch Comité, Phil Craven verklaarde tijdens de sluitingsceremonie dat het "de beste Paralympics aller tijden waren".[1]

Bij de wedstrijden was een recordaantal bezoekers aanwezig; 1,29 miljoen. Dit was bijna de helft meer dan bij de vorige editie toen er zo'n 890.000 toeschouwers waren.

Sporten

Op het programma stonden 20 paralympische sporten. Voor het eerst werd er geroeid. De links verwijzen naar het artikel over de paralympische variant van de betreffende sport.

Fakkeltocht

Net als bij de "gewone" Spelen wordt het paralympisch vuur via een estafette naar het Olympisch Stadion gebracht waar het vuur tijdens de Spelen zal branden. Het was de bedoeling om in 2008 een internationale fakkeltocht en een uitgebreide nationale tocht te houden. Het organisatiecomité besloot echter om het internationale deel te schrappen en de nationale tocht te beperken als gevolg van de aardbeving te Sichuan in mei 2008. Dit om zich te kunnen focussen op de reddingswerkzaamheden en de zorg om de slachtoffers.[2]

Kalender

De volgende tabel geeft het programma van de Spelen per dag. Een blauw vakje betekent dat er die dag wedstrijden op het programma stonden maar dat er geen medailles waren te winnen. Een geel vakje geeft aan dat er die dag medailles vielen te winnen en het getal staat voor het aantal finales.

OpeningsceremonieWedstrijdenWedstrijden met medaillesSluitingsceremonie
september6
Za
7
Zo
8
Ma
9
Di
10
Wo
11
Do
12
Vr
13
Za
14
Zo
15
Ma
16
Di
17
Wo
Aantal
Atletiek 10 20 17 10 16 20 18 19 25 5 160
Bankdrukken 3 4 2 3 4 2 2 20
Basketbal 1 1 2
Boccia 4 3 7
Boogschieten 4 3 2 9
Goalball 2 2
Judo 4 4 5 13
Paardrijden 2 4 3 2 11
Roeien 4 4
Rugby 1 1
Schermen 3 3 2 2 10
Schietsport 2 2 2 2 2 2 12
Tafeltennis 5 11 4 4 24
Tennis 1 3 2 6
Voetbal (5 tegen 5) 1 1
Voetbal (CP) 1 1
Volleybal 1 1 2
Wielersport 5 5 7 4 15 4 4 44
Zeilen 3 3
Zwemmen 16 18 16 12 13 16 14 18 17 140
Ceremonies
Aantal274161464552495651368472

Medaillespiegel

Een fragment uit een basketbalwedstrijd
Een tandem tijdens het baanwielrennen
Een zwemster bij de vrije slag

Er werden op 472 onderdelen gouden, zilveren en bronzen medailles uitgereikt. Het IPC stelt officieel geen medaillespiegel op, maar geeft desondanks een medailletabel ter informatie. In de spiegel wordt eerst gekeken naar het aantal gouden medailles, vervolgens de zilveren medailles en tot slot de bronzen medailles.

China eindigde als eerste in de medaillespiegel, net als vier jaar eerder. Net als toen legde Groot-Brittannië beslag op de tweede plaats. De Verenigde Staten eindigde als derde. Voor Nederland was de 19e plaats weggelegd, voor België de 69e. Suriname won geen medaille.

De onderstaande tabel geeft de top-10, aangevuld met België en Nederland. In de tabel heeft het gastland een blauwe achtergrond.

 Plaats  Land NPC Goud Zilver Brons Totaal
1 ChinaCHN897052211
2 Groot-BrittanniëGBR422931102
3 Verenigde StatenUSA36352899
4 OekraïneUKR24183274
5 AustraliëAUS23292779
6 Zuid-AfrikaRSA213630
7 CanadaCAN19102150
8 RuslandRUS18232263
9 BraziliëBRA16141747
10 SpanjeESP15212258
19 NederlandNED510722
69 BelgiëBEL0011

Belgische medaille

België won één medaille; brons.

MedailleNaamSportOnderdeel
Boyen, Jan Jan BoyenWielersportMannen, achtervolging op de baan, LC2

Nederlandse medailles

Nederland won vijf keer goud, tien keer zilver en zeven keer brons.

MedailleNaamSportOnderdeel
Pieter GruijtersAtletiekMannen, speerwerpen, F55/56
Esther VergeerTennisVrouwen, rolstoel, enkelspel
Korie Homan
Sharon Walraven
TennisVrouwen, rolstoel, dubbelspel
Mirjam de KoningZwemmenVrouwen, 100 meter rugslag, S6
Mirjam de KoningZwemmenVrouwen, 50 meter vrije slag, S6
Annette RoozenAtletiekVrouwen, 100 meter, T42
Annette RoozenAtletiekVrouwen, verspringen, F42
Robin AmmerlaanTennisMannen, rolstoel, enkelspel
Korie HomanTennisVrouwen, rolstoel, enkelspel
Jiske Griffioen
Esther Vergeer
TennisVrouwen, rolstoel, dubbelspel
Monique van der VorstWielersportVrouwen, tijdrit op de weg, HC-A/HC-B/HC-C
Alfred Stelleman
Jacco Tettelaar
WielersportMannen, tijdrit op de baan, B&VI
Monique van der VorstWielersportMannen, wegwedstrijd, HC-A/HC-B/HC-C
Mirjam de KoningZwemmenVrouwen, 100 meter vrije stijl, S6
Mirjam de KoningZwemmenVrouwen, 400 meter vrije stijl, S6
Sanneke VermeulenJudoVrouwen, tot 70 kg, B3
Nico BlokTafeltennisMannen, enkelspel S6/7
Kelly van ZonTafeltennisVrouwen, enkelspel S6/7
Maikel ScheffersTennisMannen, rolstoel, enkelspel
Sanne Bakker
Karin van der Haar
Karin Harmsen
Paula List
Djoke van Marum
Jolanda Slenter
Elvira Stinissen
Josien ten Thije
Rika de Vries
Petra Westerhof
VolleybalVrouwen, team
Mike van der ZandenZwemmenMannen, 100 meter vlinderslag, S10
Chantal BoonackerZwemmenVrouwen, 100 meter rugslag, S7

Deelnemende landen

Aan de Paralympische Spelen deden 146 Nationale Paralympische Comités (NPC's) mee. Alhoewel het niet correct is, wordt een NPC vaak met een land gelijkgesteld. Wat opvalt is de deelname van de Faeröer en van Macau. Beide entiteiten hebben geen Nationaal Olympisch Comité en doen daarom niet mee aan de Olympische Spelen. Tijdens de Spelen waren 162 NPC's aangesloten bij het IPC.[3]

De volgende NPC's werden tijdens de Spelen door een of meerdere sporters vertegenwoordigd:

 Afghanistan
 Algerije
 Angola
 Argentinië
 Armenië
 Australië
 Azerbeidzjan
 Bahrein
 Bangladesh
 Barbados
 België
 Benin
 Bermuda
 Bosnië en Herzegovina
 Brazilië
 Bulgarije
 Burkina Faso
 Burundi
 Cambodja
 Canada
 Centraal-Afrikaanse Republiek
 Chili
 China
 Chinees Taipei
 Colombia
 Costa Rica
 Cuba
 Cyprus
 Denemarken
 Dominicaanse Republiek
 Duitsland
 Ecuador
 Egypte
 El Salvador
 Estland
 Ethiopië
 Faeröer

 Fiji
 Filipijnen
 Finland
 Frankrijk
 Gabon
 Georgië
 Ghana
 Griekenland
 Groot-Brittannië
 Guatemala
 Guinee
 Haïti
 Honduras
 Hongarije
 Hongkong
 Ierland
 IJsland
 India
 Indonesië
 Irak
 Iran
 Israël
 Italië
 Ivoorkust
 Jamaica
 Japan
 Jordanië
 Kaapverdië
 Kazachstan
 Kenia
 Kirgizië
 Koeweit
 Kroatië
 Laos
 Lesotho
 Letland
 Libanon

 Libië
 Litouwen
 Luxemburg
 Macau
 Macedonië
 Madagaskar
 Maleisië
 Malta
 Marokko
 Mauritius
 Mexico
 Moldavië
 Mongolië
 Montenegro
 Myanmar
 Namibië
 Nederland
 Nepal
 Nieuw-Zeeland
 Niger
 Nigeria
 Noorwegen
 Oeganda
 Oekraïne
 Oezbekistan
 Oman
 Oost-Timor
 Oostenrijk
 Pakistan
 Palestina
 Panama
 Papoea-Nieuw-Guinea
 Peru
 Polen
 Portugal
 Puerto Rico

 Qatar
 Roemenië
 Rusland
 Rwanda
 Samoa
 Saoedi-Arabië
 Senegal
 Servië
 Singapore
 Slovenië
 Slowakije
 Spanje
 Sri Lanka
 Suriname
 Syrië
 Tadzjikistan
 Tanzania
 Thailand
 Tonga
 Tsjechië
 Tunesië
 Turkije
 Turkmenistan
 Uruguay
 Vanuatu
 Venezuela
 Verenigde Arabische Emiraten
 Verenigde Staten
 Vietnam
 Wit-Rusland
 Zambia
 Zimbabwe
 Zuid-Afrika
 Zuid-Korea
 Zweden
 Zwitserland

Zie ook

Zie de categorie 2008 Summer Paralympics van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.