Papyrus 5

Papyrus 5 (volgens de nummering volgens Gregory-Aland, of 5, of Papyrus Oxyrhynchus 208 + 1781 is een vroege kopie van het Griekse Nieuwe Testament. Het is een papyrus manuscript van het Evangelie volgens Johannes dat op grond van het schrifttype wordt gedateerd in de vroege derde eeuw.[1] De fragmenten van de papyrus worden bewaard in de British Library. De tekst van het manuscript is enkele malen gereconstrueerd. De tekst komt, met enkele uitzonderingen, overeen met de Codex Sinaiticus.

Papyrus 5
Johannes 16:14-22
NaamPapyrus Oxyrhynchus 208 & 1781
Symbool5
BijbeltekstJoh. 1:23-31; 1:33-40; 16:14-30; 20:11-17; 20:19-20; 20:22-25
Datering200-225
TaalGrieks
VindplaatsOxyrhynchus Egypte
Huidige locatieBritish Library Londen
PublicatieGrenfell & Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, 1899, pp. 1 ff; XV, pp. 8-12
Groottefragment van drie bladen; 12,5 × 25 cm met één kolom van 27 regels per bladzijde
Teksttype(voorloper van) Westerse tekst
Categorie1.
Soort schriftRonde hoofdletters van gemiddelde grootte
AantekeningVeel overeenkomst met Codex Sinaiticus

Beschrijving
Fragment van Johannes 16:22-30

Het handschrift is een fragment van drie bladen, 12,5 × 25 cm groot, geschreven in een kolom per bladzijde met 27 regels per kolom.[1] De in dit handschrift bewaard gebleven tekst van Johannes bevat de verzen 1:23-31; 1:33-40; 16:14-30; 20:11-17; 20:19-20; 20:22-25.[1] Het is geschreven met ronde hoofdletters van gemiddelde grootte. Het kort de heilige namen af als volgt: (ΙΗΝ ΙΗΣ ΠΡ ΠΡΑ ΠΡΣ ΘΥ), maar niet indien gevolgd door ανθρωπος.[2] Het handschrift geeft de tekst beknopt weer, in het bijzonder laat het onnodige voornaamwoorden en voegwoorden weg.[3]

Schrijvers en correctoren

In Johannes 1:38 is "οι δε" boven de regel toegevoegd; αυ is weggehaald met puntjes boven de letters.[4] In Johannes 16:19 is "ο" boven de regel toegevoegd.[5] In Johannes 16:29 is αυτω boven de regel toegevoegd.[6] In Johannes 20:19 is και boven de regel toegevoegd.[7]

Teksttype

In Johannes 1:34 geeft Papyrus 5, net als de handschriften Papyrus 106, Codex Sinaiticus, Codex Veronensis, Codex Laudianus, Codex Corbeiensis II, en de oude Syrische vertalingen ὁ ἐκλεκτός. In Johannes 16:17 is er (bij regel 7 van de recto-zijde van het tweede fragment) extra ruimte, waarvan het lijkt of daar plek is voor extra tekst.[8] In Johannes 16:20 stond aanvankelijk λουπηθησεσθε, dit is veranderd in λυπηθησεσθε. In 16:21, stond aanvankelijk λοιπην (overige). Dit werd gecorrigeerd tot λυπην (smart). In 16:27, laat het εγω weg. In 20:19 ontbrak oorspronkelijk και, maar voegde dit later in boven de regel.[7] Bij regel 19 van het derde blad, recto (Johannes 20:16) is het moeilijk het ontbrekende deel te reconstrueren. Grenfell & Hunt merken op dat er te weinig plek is voor de gebruikelijke lezing ο λεγεται διδασκαλε; de regel zou dan met 34 letters, te lang zijn. Zij verwerpen een andere mogelijkheid : κε διδασκαλε, (κε afkorting van kurie, Here) die we kennen van de Codex Bezae en stellen voor: κε, omdat Domine te vinden is in de Codex Vercellensis en in de Codex Usserianus I,[9] , maar ze besloten deze variant niet in hun gereconstrueerde tekst te geven.[10] Alle geleerden zijn het erover eens dat er te weinig ruimte is voor ο λεγεται διδασκαλε (Johannes 20:16) maar κε alleen is te kort ; en er is geen handschrift dat dit steunt. Elliott & Parker hebben ο λεγεται κεvoorgesteld.[11] Dit wordt ondersteund door Peter Head.[8] Comfort stelde κε μου, hoewel er geen Grieks handschrift bestaat met deze lezing.[6] Er is weinig ruimte voor κε διδασκαλε "Here meester, van de Codex Bezae en het Oud-Latijnse "Magister Domine" of "Domine".[12]

De Griekse tekst van deze codex kan beschouwd worden als vertegenwoordiger van de Westerse tekst. Aland noemde het een "Normale tekst", en plaatste hem in categorie I van zijn Categorieën van manuscripten van het Nieuwe Testament.[13] Het handschrift komt vaak overeen met de Codex Sinaiticus wanneer die afwijkt van de Codex Vaticanus (bijvoorbeeld: Johannes 1:27 en 34; 16:22; 27 en 28; 20:25).[1] Helaas is dit door beschadiging vaak niet zichtbaar.[14]

Geschiedenis

Aan het eind van de 19e eeuw vonden Grenfell en Hunt het handschrift in Oxyrhynchus, Egypte. Het eerste en het derde blad werden in 1899 gepubliceerd in deel 2 van Oxyrhynchus papyri, nummer 208. Gregory noemde het Papyrus 5.[15] Het tweede blad (Johannes 16:14-30) werd in 1922 gepubliceerd als Oxyrhynchus no. 1781.[16]

Het handschrift wordt op dit moment bewaard in de British Library (Inv. nos. 782, 2484) in Londen.[13]

Tekst

Een reconstructie volgt.[17]

blad 1 verso (Johannes 1:23-32)
[1:23] εγ]ω̣ φ̣ων[η] β̣ο̣[ωντος εν τη ερημω
ευ]θ̣υνατ[ε την οδον κυ καθως ει
π]ε̣ν ησα[ιας ο προφητης [24] και απεσ
τ]α̣λμενοι [ησαν εκ των φαρισαι
ω]ν [25] και ηρ̣ω̣[τησαν αυτον τι ουν βα
π̣τ̣ιζεις ει [συ ουκ ει ο χς ουδε ηλιας
ουδε ο προ[φητης [26] απεκριθη αυτοις ο
ιωανν[ης λεγων εγω βαπτιζω εν υ
δατι μ[εσος υμων εστηκεν ον υμεις
ουκ οιδα[τε [27] ο οπισω μου ερχομε
ν]ος [ο]υ ο[υκ ειμι αξιος ινα λυσω αυ
του τον [ιμαντα του υποδηματος
[28] ταυτα εν β[ηθανια εγενετο πε
ραν του ιο[ρδανου οπου ην ο ιωαν
ν]ης βαπτι[ζων [29] τη επαυριον βλε
πει τον ιην [ερχομενον προς αυτον
και λεγει [ιδε ο αμνος του θυ ο αιρω  
την αμαρ[τιαν του κοσμου [30] ουτος
εστιν υπερ [ου εγω ειπον οπισω μου
ερχεται α[νηρ ος εμπροσθεν μου
γεγον[εν οτι πρωτος μου ην [31] καγω
ο̣υ̣κ η̣δ̣[ειν αυτον αλλ ινα φανερω
θ̣η̣ [τω ισραηλ δια τουτο ηλθον ε
γ̣[ω εν υδατι βαπτιζων [32] και εμαρτυ
[ρησεν ιωαννης λεγων οτι τεθεαμαι]
[το πνα καταβαινον ως περιστεραν
[εξ ουρανου και εμεινεν επ αυτον]

Blad 1 recto (Johannes 1:33-41)

[33] καγω ο υκ ηδειν αυτον] αλλ ο π̣[εμ
ψας με βαπτιζειν εν υ]δατ[ι] ε̣[κει
νος μοι ειπεν εφ ον αν ι]δης το̣ [πνα
καταβαινον και μεν]ον επ αυ[τον
ουτος εστιν ο βαπτιζ]ων εν πνι αγιω
[34] καγω εωρακα και μεμ]αρτυρηκα ο̣
τι ουτος εστιν ο εκλεκτο]ς του θυ   [35] τη ε̣
παυριον ιστηκει ο ιωανν]η̣ς και εκ
των μαθητων αυτου δ]υ̣ο̣ [36] και εμ̣
βλεψας τω ιηυ περιπατο]υντι λεγε[ι
ιδε ο αμνος του θυ   [37] και εκ]ουσαν οι δ̣υ̣ο̣
μαθηται λαλουντος και η]κολουθη
σαν τω ιηυ   [38] στραφεις δ]ε ο ιης και θε
ασαμενος αυτους ακ]ολοθουντας
λεγει αυτοις τι ζητει]τε <οι δε> ειπα̣ν̣ <αυ>
<τω> ραββει ο λεγεται ερ]μηνευονε
νον διδασκαλε που μεν]εις [39] λεγει
αυτοις ερχεσθε και οψε]σθε ηλθαν
ουν και ειδαν που μενει κ]αι παρ αυτω
εμειναν την ημεραν] ε̣κ̣ε̣ι̣ν̣η̣ν̣ ω
ρα ην ως δεκατη [40] ην ανδ]ρεας ο α
δελφος σιμωνος πετρου εις εκ δ]υο των
ακουσαντων παρα ιωαννο]υ̣ και α
[κολουθησαντων αυτω [41] ευρισκει]
[ουτος πρωτον τον αδελφον τον ιδιον]
[σιμωνα και λεγει αυτω ευρηκαμεν]
[τον μεσσιαν ο εστιν ερμηνευομενον]
blad 2 recto (Johannes 16:14-22)]
[16:14] οτι εκ του εμου λημψετ]α̣ι και ανα[γ
γελει υμειν [15] παντα οσ]α̣ εχει ο πρ ε
εμα εστιν δια τουτο ειπο]ν οτι εκ τ[ου
εμου λαμβανει κα]ι αν[αγ]γ̣ε̣λ̣ε̣ι̣ υμει  
[16] μεικρον και ουκετι θεωρειτε με κ]αι
παλιν μεικρον κ]αι οψεσθε [με [17] ειπαν
ουν τινες εκ των μ]αθητων αυτου
προς αλληλους τι] εστιν τουτο ο λε
γει ημειν μεικρον και ου] θεωρει̣τε με
και παλιν μεικρον κ]αι οψ]ε̣σ̣θ̣ε̣ μ̣ε̣ κ̣α̣ι̣ [οτ]ι̣
υπαγω προς τον] πρα   [18] ελεγον ο̣υ̣ν
τι εστιν τουτο] μ̣εικρον ο̣υ̣κ οιδα
μεν τι λαλει [19] εγ]νω <ο> ιης οτι η̣[θ]ε̣λον
αυτον ερωταν] κ̣αι ειπενπ αυτ[ο]ις
περι τουτου ζητ]ε̣ιτε με μετ αλληλω[ν
οτι ειπον μεικρ]ον και ου θεωρει[τε
με και παλιν μεικρο]ν και οψεσθε με
[20] αμην αμην λεγ]ω υμειν οτ[ι κ]λα[υ
σετε και θρηνησ]ετε υμεις ο δε
κοσμος χαρησετ]αι υμεις λυπηθη
σεσθε αλλ η λυπ]η υμων εις χαραν
γενησεται [21] η γυν]η οταν τικτη λυ
πην εχει οτι ηλθεν] η ωρα αυτης
οταν δε γεννηση το] παιδ[ι]ον ουκε̣
τι μνημονευει της θλ]ειψ[ε]ως δι
α την χαραν οτι εγενν]ηθ̣η ανθρω
πος εις τον κοσμον ] [22] και υμεις ουν
blad 2 verso (Johannes 16:22-30)]
νυν μεν [λυπεν εχετε παλιν δε
οψομαι υ[μας και χαρησεται υμων
η καρδια [και την χαραν υμων ου
δεις αρει [αφ] υμων [23] και εν εκεινη
τη ημερ̣[α] ε[μ]ε̣ [ουκ ερωτησετε
ουδεν [α]μην α̣[μην λεγω υμειν
αν τι αιτη[σ]η̣τε [τον πρα δωσει υμειν
[24] εν τω ον[ο]ματ̣[ι μου αιτειτε και
και λημψεσθε ι[να η χαρα υμων η
π̣επληρω[μ]ε[ν]η [[25] ταυτα εν παροι
μ̣ιαις λελ[α]ληκα [υ]μειν ερχεται
ω̣ρ̣α̣ οτε ο̣υκετ[ι εν παροιμιαις λα
λησω υμειν αλλα παρρησια περι
του πρς απαγγε[λω υμειν [[26] εν ε
κεινη τη ημερα [εν τω ονοματι
μου αιτησεσθε [και ου λεγω υμειν
ο]τι εγω ερωτησ[ω τον πρα [[27] αυτος
γ]αρ ο πρ φιλει υμ[ας οτι υμεις εμε
πεφιληκα̣τε̣ και [πεπιστευκατε
οτι παρα θυ εξηλθ[ον [28] εξηλθον
παρα του πρς και ε[ληλυθα εις τον
κ̣ο̣σ̣μον παλιν α̣[φιημι τον κοσμον
και πορευομαι προ[ς τον πρα [29] λε
γ̣ο̣υ̣σ̣ιν <αυτω> οι μ[αθηται αυτου ιδε νυν εν
παρρη̣σια λ[αλεις και παροιμιαν ου
δεμιαν λ[εγεις [30] νυν οιδαμεν
οτι οιδας πα̣[ντα ου χρειαν εχεις
bald 3 recto (Johannes 20:9-19)]
[[9] ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην]
[οτι δει αθτον εκ νεκρων αναστηναι]
[[10] απηλθον ουν παλιν προς αυτους οι]
[μαθηται [11] μαρια δε ειστηκει προς τω]
μνημ[ειω εξω κλαιουσα ως ουν εκλαιεν
παρεκυ[ψεν εις το μνημειον [12] και θεω
ρει δυο [αγγελους εν λευκοις καθεζομε
ν[ους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς
τ[οις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ιηυ
[13] και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι]
[κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κν]
μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
[14] ταυτα [ειπουσα εστραφη εις τα οπι
σω και [θεωρει τον ιην εστωτα και ου
κ ηδει [οτι ιης εστιν [15] λεγει αυτη ιης
γυναι [τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη
δοκου[σα οτι ο κηπουρος εστιν λεγει
αυτω [κε ει συ εβαστασας αυτον ειπε
μοι π[ου εθηκας αυτον καγω αυτον
αρω [[16] λεγει αυτη ιης μαριαμ στραφει
σα εκεινη λεγει αυτω εβραιστι ραβ]
β[ουνι [κε μου [17] λεγει αυτη ιης μη
μ[ου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς
τ̣[ον πρα πορευου δε προς τους αδελ
[φους μου και ειπε αυτοις αναβαινω]
[προς τον πρα μου και πρα υμων και]
[θν μου και θν υμων [18] ερχεται μαριαμ]
[η μαγδαληνη αγγελλουσα τοις μαθη]
[ταις οτι εωρακα τον κν και ταυτα]
blad 3 verso (Johannes 20:19-26)
[ειπεν αυτη [19] ουσης ουν οψιας τη]
[ημερα εκεινη τη μια σαββατων]
[και των θυρων κεκλεισμενων]
[οπου ησαν οι μαθηται δια τον]
φοβον των ιουδαιων] η̣[λθεν ο
ιης και εστη εις το μεσο]ν <και> λεγει
ειρηνη υμειν [20] και τ]ουτ' ειπω  
εδειξεν τας χειρας και την πλε]υ
ραν εχαρησαν ουν οι μαθητ]αι ι
[δοντες τον κν [21] ειπεν ουν αυτοις]
[ο ις παλιν ειρηνη υμειν καθως]
[απεσταλκεν με ο πρ καγω πεμ]
[πω υμας [22] και τουτο ειπων ενεφυσ
ησεν και λεγει αυτοις λαβετε πνα α
γιον [23] αν τινων αφητε ταςν αμ]αρτιας
αφεωνται αυτοις αν τινων] κρατητε
κεκρατηνται [24] θωμας εις εκ τω]ν δω
δεκα ο λεγομενος διδυμος ο]υκ ην
μετ αυτων οτε ουν ηλθ]εν ιης
[25] ελεγον αυτω οι μαθηται εω]ρακα
μεν τον κν ο δε ειπεν αυτοι]ς εαν
μη ιδω εν ταις χερσιν τον τυ]π̣ο̣ν̣
[των ηλων και βαλω τον δακτυλον]
[μου εις τον τυπον των ηλων και]
[βαλω μου την χειρα εις την πλευ]
[ραν αυτου ου μη πιστυσς [26] και
[μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω]

Zie ook

Noten
  1. Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 73.
  2. Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John, Biblica 85 (2004), 404.
  3. B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899).
  4. Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 75.
  5. Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 76.
  6. Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 77.
  7. Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, p. 78.
  8. Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John, Biblica 85 (2004), 405.
  9. B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899), p. 7.
  10. B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899), p. 5.
  11. Elliott & Parker, The New Testament in Greek IV. The Gospel according to St. John, volume 1, The Papyri (Leiden: Brill, 1995), 34.
  12. UBS3, p. 410.
  13. Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, transl. Erroll F. Rhodes, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, p. 96.
  14. B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri II, (London, 1899), p. 2.
  15. C. R. Gregory, Textkritik des Neuen Testaments III (Leipzig: 1909), p. 1085.
  16. Frederic G. Kenyon, "Handbook to the Textual Criticism of the New Testament", London2, 1912, p. 42.
  17. Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, pp. 74-78.

Literatuur
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.