Panavia Tornado

In 1968 ontstond bij diverse NAVO-landen de behoefte aan een toestel dat multifunctioneel kon worden ingezet.

Voor de ontwikkeling en de productie van dit toestel, toen nog aangeduid als Multi Role Combat Aircraft (MRCA), werd in 1969 het Panavia consortium opgericht, bestaande uit het Britse BAE Systems, het Duitse DASA en het Italiaanse Alenia Aeronautica.

Tevens werd het Turbo Union Ltd consortium opgericht; dit consortium werd verantwoordelijk voor het ontwerp en de ontwikkeling van de motoren van de MRCA. Turbo-Union is een samenwerkingsverband van drie Europese fabrikanten van vliegtuigmotoren, FiatAvio, MTU Aero Engines en Rolls-Royce.

In augustus 1974 vond in Duitsland de eerste MRCA-prototypevlucht plaats en in oktober 1974 vloog het eerste in Engeland gemaakte toestel.

In december 1975 vloog het eerste in Italië gemaakte toestel.

In februari 1977 werd de eerste preproductieserie afgeleverd.

In juli 1979 werd de eerste productieserie GR Mk1 operationeel verklaard.

In juni 1980 werd de multinationale conversie eenheid op RAF Cottesmore opgericht gevolgd door die op RAF Honington in 1981.

In januari 1982 werd het eerste RAF squadron (9 Sqn) operationeel.

In 1983 werden de eerste Italiaanse AMI toestellen geleverd.

In 1986 volgden de eerste Saudische RSAF toestellen.

In augustus 1988 werd het eerste ECR prototype afgeleverd.

In mei 1990 was de eerste ECR versie operationeel bij de Luftwaffe.

In februari 1991 werden Tornado’s ingezet in de Golfoorlog.

In mei 1993 werden de eerste GR4 prototypes getest.

In juli 1993 werd de laatste serie F Mk3 Tornado geleverd.

In oktober 1997 werden de eerste GR4 Tornado’s operationeel bij de RAF

• 
  AMI Tornado ECR
• 
• 
  Luftwaffe Tornado 2003

De versie is helemaal afhankelijk van de rol die aan het toestel wordt toegekend. De Tornado kan in deze zes rollen worden ingezet:

• Air Defense Variant (optreden als onderscheppingsjager)
• Electronic Combat Reconnaissance (optreden als verkenner)
• Close Air Support (luchtsteun voor grondtroepen)
• Battlefield Air Interdiction (optreden als luchtoverwichtsjager)
• Suppression of Enemy Air Defense (optreden als luchtverdedigingsjager)
• Interdiction Strike (bommenwerper)

RAF Tornado GR.Mk 1. De standaard RAF aanvalsversie van de Tornado IDS. Uitgerust met een gevleugelde extra brandstoftank en laserdoelzoeker onder in de neus.

RAF Tornado GR.Mk 1(T). Tornado GR.1 trainerversie met dubbele bediening in beide cockpits.

RAF Tornado GR.Mk 1A. Verkennerversie van de GR.1 met Vinten 4000 infraroodlinescanvideosysteem onder in de neus.

RAF Tornado GR.Mk 1B. Anti-schip versie van de GR.1. Geschikt voor afvuren van Sea Eagle raketten en voor het dragen van 'buddy' in-flight refuelling pods.

RAF Tornado F.Mk 2. Interim luchtverdediging versie

RAF Tornado F. Mk 3. Hoofd luchtverdediging versie met AMRAAM en ASRAAM raketten; aangepast voor SEAD rol.

RAF Tornado GR.Mk 4. Mid-Life Update voor de GR.1 met verbeterde avionica en cockpitsystemen.

RAF Tornado GR.Mk 4A. Mid-Life Update voor de GR.1A versie.

RAF Tornado GR.4B. Mid-Life Update voor de GR.1B versie.

Luftwaffe/Marineflieger Tornado IDS. Uitgerust met verschillende weapon ejector racks en passende bewapening.

AMI Tornado IDS. Gelijkwaardig aan de Duitse Tornado IDS.

RSAF Tornado IDS. Exportversie van de Tornado IDS voor RSAF. Gelijkwaardig aan de RAF-GR.1 versie.

De RAF en de AMI hebben de Tornado’s grootschalig ingezet in tijdens operatie Desert Storm in 1991 bij riskante aanvallen waarbij Iraakse vliegvelden moesten worden uitgeschakeld. Hierbij werden ook diverse toestellen neergeschoten waarbij de bemanningen krijgsgevangen werden gemaakt of omkwamen.

• Panavia Tornado Website
• Tech data

Zie de categorie Panavia Tornado van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.