Palaeoniscum

Palaeoniscum had een torpedovorm, een hoge, voorbij het midden geplaatste rugvin en een gevorkte staart waarvan de bovenste lob het grootst was. De vis was daarmee waarschijnlijk een snelle zwemmer en een jager. De kaken droegen talrijke scherpe tanden, die bij slijtage vervangen werden door nieuwe. De vissen uit dit geslacht bezaten een paar luchtzakken die in verbinding stonden met de keel, en dienst konden doen als drijforgaan. Ze werden tot zo'n 30 cm lang.

De naam van het geslacht werd in 1818 door Henri Marie Ducrotay de Blainville gepubliceerd in deel 27 van de Nouveau Dictionnaire d'Histoire Naturelle.[1] Bij publicatie was het geslacht monotypisch. De enige soort die de Blainville benoemde was Palaeoniscum freieslebeni,[2] en werd vernoemd naar M(onsieur) Freiesleben,[3] auteur van het werk Geognosticher beitrage zur kenntniss der kupferschiefergebirges.[4] In 1833 publiceerde Louis Agassiz in Recherches sur les poissons fossiles[5] een geslacht onder de naam Palaeoniscus, waarvan hij al in de tweede alinea zegt: "Ce genre comprend les Palaeoniscum et les Palaeothrissum de Bl." (dit geslacht omvat ook [de geslachten] Palaeoniscum en Palaeothrissum van de Blainville). Daarmee is Palaeoniscus al vanaf de publicatie een junior synoniem van de naam van de Blainville. Omdat Agassiz ook expliciet de soort Palaeoniscum freieslebeni, het type, in dit geslacht opneemt, is de naam Palaeoniscus niet geldig.

Vondsten zijn bekend uit Europa (met name Engeland en Duitsland), Groenland en Noord-Amerika (VS).